Tijdens een fietstochtje door Molengebied Kinderdijk kwamen we een groepje huismussen tegen. Eerst onder de bank op zoek naar kruimels. Een of andere onverlaat, naar het schijnt familie van me, joeg de arme vogels het riet in. Waar ze wat gingen dutten. Hier zie je man en vrouw op een rietstengel uitrusten. Wil je weten hoe je huismussen kunt lokken? Lees dan mijn artikel over huismussen in de tuin.
Wat ben ik blij met mijn Sony Cybershot 400 zeg. Met de vijftig keer optische zoom trek ik de vogels lekker dicht naar me toe. Zoals deze grutto in de Donkse Laagten. Hij zoekt in het ochtendlicht naar voedsel in de veengrond. Grutto’s in de wei, dan is het echt lente.
Duizenden ganzen verzamelen zich elke winter in natuurgebied de Donkse Laagten bij Bleskensgraaf. Heb je het geluk dat ze vlak bij de weg zitten, dan kun je indrukwekkende taferelen zien. Massaal vliegen ze op om al snel weer neer te strijken. De brandganzen en kolganzen, want die soorten zijn, foerageren door elkaar. Een enkele keer dwarrelt er een grote zilverreiger mee in de zwerm. Als de zon schijnt ligt die mooi helderwit op tussen de donkere ganzen. Toen ik deze opnames maakte, inmiddels een paar weken geleden, was het een beetje nevelig. Dat zorgde voor bijzondere sfeerbeelden met korenmolen De Vriendschap en de Broekmolen op de achtergrond.
De vroege morgen is de beste periode om vogels te kijken. Het zonlicht is etherisch roze; alle kleuren lichten bijzonder op. Plus: het is rustig, want (bijna) iedereen ligt nog te slapen. Zeker in het weekend. Tot tien uur, daarna zijn de wegen vol met wielrenners en joggers, vrijwel allemaal gekleed in fluorescerende kleren. Alsof er een nucleaire bom is ontploft. Daar hebben de meeste vogels het niet op, dus: vroeg uit de veren. En dan loop je kans om een stel buizerden te zien stoeien om de beste plek in een hoge wilg. Zoals dit stel bij de Donkse Laagten. Ik heb een deel van de opname vertraagd. Je ziet de ene buizerd ondersteboven en met zijn klauwen vooruit de ander te lijf gaan. Met als gevolg: geen buizerd meer in de top!
Allemaal in de rij voor de taigaboomkruiper! Die kerel in het groen, dat ben ik! Met dank aan vogelaar Piet Plaat die beide foto’s maakte.
Naast een stel taigaboomkruipers vliegen momenteel ook heel wat sijsjes rond in het Alblasserbos. Het leuke aan de acrobatische sijs is dat ze niet erg schuw is. Hangen ze aan een elzenprop, dan laten ze zich van dichtbij bekijken. Ik las onlangs dat vogels uit het hoge noorden minder schuw zijn dan vogels uit onze contreien. Afgaand op het gedrag van sijsjes klopt die stelling. Ik heb het eerder opgemerkt bij sneeuwgorzen. Maar bij strandleeuweriken juist weer niet. Het stel op de Oesterdam vloog veel te snel op om honderden meters verderop te landen.
