De fuut in een wak van vorige week bleek een dankbaar object. Hij of zij schaatst, eet zijn eigen veren op en neemt tenslotte een uitgebreid bad. En dat gaat er bepaald spetterend aan toe waarbij hij soms haast rechtop door het water loopt.
Tag archieven: Alblas
Over een fuut die een eigen veer opeet
Vorige week, toen er nog ijs lag op de Alblas, filmde ik deze fuut in een wak. Minutenlang is hij bezig zich te wassen en te poetsen. Met op den duur een loshangende veer tot gevolg. Tot mijn grote verrassing plukt hij de veer los, manoeuvreert hem met de schacht in zijn snavel en slikt hem met een paar slokjes water in. Een stekelbaarsje glijdt makkelijker naar binnen vermoed ik. De fuut kokhalst een tijdje, net zolang tot de veer is weggewerkt. Blijf daarna ook nog even kijken. Aan het eind van de opname spreidt de fuut zijn vleugels en zie je de bijzondere zwartwit tekening op zijn vleugels. Dat patroon krijg je niet vaak te zien.
Waarom een fuut zijn eigen veren eet
Eigen veren eten is heel normaal voor een fuut. Niet voor andere vogels trouwens. De fuut is de enige vogel die zijn eigen veren eet. Ik las ergens dat ze meestal borst- of buikveren eten. ‘Mijn’ fuut eet een veer uit een vleugel, een behoorlijk grote dus. Dat zie je ook als hij de veer inslikt. De veer steekt dan nog een beetje uit zijn snavel. De reden waarom de fuut zijn eigen veren eet heeft te maken met de visgraten in zijn buik. Die kunnen behoorlijk scherp zijn en prikken overal doorheen, in ieder geval heel gemakkelijk door de zachte organen. Ter bescherming van zijn organen eet de fuut zijn eigen veren op. In de maag vormen de veren te samen met de visgraten een bal die de fuut na een tijdje uitbraakt. Een fuut poetst niet zijn tanden, maar zijn maag! Kijk in het voorjaar maar eens een tijdje naar futen die hun kuikens voeren. Best kans dat je ziet hoe een volwassen fuut zijn kuiken een veertje voert. Jong geleerd, is oud gedaan.
Schaatsende fuut
De jongste had een verjaardagsfeestje, de middelste ging naar een vriendje en de oudste was wat later. Wat doet een goeie vader dan? Die neemt het ervan en verlaat het huis! Gewapend met een camera in een wijde cirkel een rondje om het dorp. De meeste weilanden zijn helaas groen en leeg. Ik las in de krant dat het eentonige engelse raaigras een van de oorzaken was van de muizenplaag van vorig jaar. Zelfs in de Donkse Laagten was niets te beleven, maar dat kwam denk ik door de eenzame schaatser die over de plas zwierde. Bij Brandwijk en Wijngaarden zowaar twee grote groepen kleine zwanen in de wei. Twee keer ongeveer 150 stuks. Niet heel ver weg, en dus prima te zien. De opnamen volgen nog, maar wil je kleine zwanen in de Alblasserwaard zien: neem afslag Wijngaarden! Een torenvalkje hier en daar en toen de klapper van vanmiddag: een fuut in een wak in de Alblas bij Bleskensgraaf. De fuut is zich druk aan het poetsen en lijkt niet erg op zijn gemak in dat wak. Maar het ijs belet hem verder te zwemmen. Onderneemt hij nu zelfs een ontsnappingspoging over het ijs? Al glibberend doet hij een aantal onhandige schaatspogingen. De schaatser in de Donkse Laagten leek meer talent te hebben en waar het eindigt laat zich raden. Ook vriend meerkoet trekt een sprint en schrokt een complete eikel naar binnen. Ook niet eerder gezien.