Wind met kracht twee uit het oosten, zon en opkomend tij, een ideale ochtend om de Zuidpier voor IJmuiden te verkennen. Om kwart over zes de auto in en op naar de kust. Bepaald eenzaam was ik niet. Zeevissers probeerden schar te vangen, of liever nog: een zeebaars. Terwijl ik de bocht doorkwam, werd juist een baars van 62 centimeter het droge op getrokken. Wat een imposante vis! Na meting mocht hij weer in terug in zijn element, niet alleen sportief van de zeevisser, ook beter voor deze bedreigde vissoort. Het zijn juist deze grote exemplaren die veel nakomelingen voortbrengen.
Op het strand scharrelde een stel bonte strandlopers door de branding. Een zilverplevier liet zich niet benaderen en vloog richting de pier. Die zou ik daar weer tegenkomen, in ruste, en in die toestand mocht ik hem van dichtbij filmen. Steenlopers zie je overal op de pier, van het begin bij het strand tot het eind bij de vuurtoren. Ik had verwacht dat ik veel zangvogeltjes zou zien vanwege de oostenwind. Dat viel een beetje tegen. Oeverpiepers vlogen overal op, een enkele graspieper viel vermoeid neer op de pier. Een mannetje vink vloog een heel eind met me op, zonder zich te laten filmen trouwens. Een tjiftjaf, ook al zo vermoeid, liet zich nauwelijks opjagen. Ook de eerste sijs van het jaar, prachtig geelgroen in het morgenlicht. Het mooiste beeld van deze morgen was ook een niet te filmen zangvogeltje. Aan de binnenkant van de pier vloog een superklein verenpakketje langs. Zo kwetsbaar als het maar kan zijn boven die enorme watervlakte. Een goudhaantje dat ook dodelijk vermoeid moet zijn geweest. Er vlogen er later meer langs de pier en over het strand.
Kanoet, ziverplevier, paarse strandloper, bonte strandloper en drieteenstrandlopers waren te verwachten soorten. Maar in sommige gevallen erg fraai! Een mannetje eidereend stoomde kalm aan de vuurtoren voorbij. Hoewel de alk de afgelopen week regelmatig werd gezien, heb ik die helaas gemist. Evenals de krombekstrandloper, maar voor deze soort ben ik vermoedelijk te gemakzuchtig geweest. Want ik zie vanmorgen zowaar twee meldingen op de strand van IJmuiden! Tja, terwijl ik op het strand de strandlopers zat te filmen, werd ik gebeld: zowel zoon- als dochterlief waren kampioen korfbal geworden. Toen wilde ik naar huis ook, en heb ik de lopende opname maar afgeraffeld. En dat bleek bij thuiskomst: de laatste opname is één minuut strandlopers, gevolgd door vijf minuten wandelbeelden om te eindigen in een uur zwart beeld. Oftewel: ik was vergeten de camera uit te zetten.
De komende dagen deel ik mijn opnamen. Voor nu een voorproefje: een steenloper achter een steen. En heb je de komende dagen of weken een keer gelegenheid om de Zuidpier bij IJmuiden te bezoeken, ik zeg: doen!
