Staartmees boven mijn hoofd

Staartmezen behoren tot de klasse der niet te filmen vogels. Voortdurend in beweging en altijd omringd door takjes en bladeren. Heb je er één een seconde lang in beeld, dan stelt mijn camera scherp op een tak of blad. Tot gisterenochtend. Een staartmezenfamilie vloog door de vlieren en duindoorns bij vogelkijkhut De Kluut in de Hellegatsplaten. Een jong warmde zich op in de ochtendzon. En poseerde al doende voor de camera met dit als resultaat. Mocht je denken, waar is het staartmezengeluid gebleven (staartmezen maken ook voortdurend geluid), dan is dat een terechte vraag. Het gefluister tussen mij en Sjaak (wiens camera het op dat moment lief afweten) is niet om aan te horen. Ik heb maar vervangen door het mooie gezang van de spotvogel.