Gisteren berichtte ik al van mijn capriolen op het buitendijkse fietspad bij Schor Wilhelminapolder. Ik lag daar dus oog in oog met deze sneeuwgors. Dat was rond een uur of één in de middag. De uren daarvoor had ik vanuit de auto op diverse plekken proberen te filmen. De auto is vaak een goed alternatief voor een vogelkijkhut, maar zaterdag zat het me niet mee. De ene na de andere torenvalk, buizerd en graspieper ging er vroegtijdig vandoor. Ten langen leste bij het Schor Wilhelminapolder de auto uit gegaan om een stuk langs het schor te wandelen. En daar zat dus plots deze sneeuwgors. Moraal van het verhaal: uit de auto en de koude lucht in.