De scholekster is een doodnormale vogel langs de Hollandse kust. Of liever: zou hij moeten zijn. Het gaat namelijk niet goed met de scholekster in ons land. In twintig jaar tijd is het aantal broedparen in ons land flik achteruit gelopen. Een halvering van de stand zelfs. Dat zal niet alleen te maken hebben met de kokkel- en mosselvisserij. Want die zijn juist verder gereguleerd, maar het aantal broedparen neemt nog niet echt toe. Een andere factor, misschien nog wel veel belangrijker, zal de intensieve landbouw zijn. Want de scholekster is naast kustvogel ook weidevogel. En juist met de weidevogels gaat het ook bar slecht.
Is scholekster een gelukkige naam?
Is ‘scholekster’ wel zo’n gelukkige naam voor de zwart met witte vogel die zich siert met oranje snavel en dito poten? Een ekster is een tuinvogel met een lange staart. Een lid van de familie der kraaien. Nu deelt de scholekster wel dat zwart-wit met de ekster, maar dat vind ik te weinig. Een zeekoet is ook zwart-wit en heet toch ook geen zee-ekster? En hetzelfde geldt voor de ooievaar. Hoe het ook zij, de scholekster is bepaald géén kraai en dus ook geen ekster! Het tweede deel in de naam valt dus als eerste af. En dan het eerste deel. Dat ‘schol’. Wat moeten we daar nu mee? Wij Nederlanders houden zoveel van schol, dat er pas zelfs een boek over de schol verscheen. Maar een scholekster eet geen schol. Zou een dode schol aanspoelen (kleine kans want krabben weten wel weg met een vissenlijk), dan loopt hij er met een grote boog omheen. Op zoek naar schelpdieren en zeepieren.
Jelle Reumer biedt een oplossing
Een scholekster blieft geen schol en is dus ook geen ekster. Wat nu? De bekende schrijver en bioloog Jelle Reumer schrijft in zijn nieuwste boek De getijgerde lijmspuiter ook over de scholekster. En gaat ook in op dit dilemma. Om en passant een paar oplossingen aan te reiken. Zwart-wit, schrijft hij, zijn ook ooievaar en kluut. En dat zijn ook steltlopers. Niet vreemd dat Reumer voorstelt de scholekster om te dopen tot kokkelkluut. Een naam die ook nog eens heel aardig allitereert.
Ook over de grens gaat het trouwens hopeloos verkeerd. In Engeland noemen ze de scholekster Oystercatcher. En dat betekent: oestervanger. Nu blieft een scholekster best een oestertje, alleen is het probleem dat hij die nauwelijks open krijgt. Een kleine oester zal nog wel gaan, maar je zou eens langs een Oosterscheldedijk moeten kijken. Die Japanse oesters bereiken formaten waar zelfs de meest gretige oesterslobberaar een afgrijzen van heeft. De oestersoort die oorspronkelijk in de Oosterschelde voorkwam, de Zeeuwse platte, een heel smakelijk geval weet ik uit ervaring, is zo ongeveer uitgestorven. De enige oesterbedden liggen in het Grevelingenmeer, zo diep dat zelfs de scholekster met de langste poten er niet bij kan.
Nu ja, de scholekster blijft voorlopig nog wel scholekster heten, schat ik zo in. Zijn bijnaam houdt het ook nog wel even uit. De bonte piet, zo luidt die. Ik meende dat dat een Zeeuwse bijnaam was, maar Jelle Reumer noemt deze bijnaam ook in zijn boek. Het heeft er alle schijn van dat ook de Friezen de scholekster kennen als de bonte piet. Ooit was er op de Maasvlakte zelfs een vogelkijkhut met de naam ‘de bonte piet’. Een van de meest interessante vogelkijkhutten die ik kende. Helaas heeft Staatsbosbeheer de hut verwijderd. Zal wel met het dynamische duin te maken hebben gehad, maar ontzettend jammer blijft het. Het magere muurtje dat ze er voor in de plaats hebben gezet, is werkelijk niets waard. Wat werden er mooie waarnemingen gedaan vanuit die hut!
Prachtige vogels
Ondertussen is de Oystercatcher zo gewoon, dat ik er nauwelijks naar omkijk. Ook weer zo’n deformatie die terug te voeren is op mijn oorsprong als Tholenaar. Scholeksters zag ik zo ongeveer elke dag als ik langs de Eendracht liep op zoek naar visloodjes, geepdobbers en al wat nog meer aanspoelde. En toch, kijk eens naar het filmpje dat ik pas maakte aan de Brouwersdam. Gelegen in het zandige slik filmde ik deze twee scholeksters die in het ebbende water op zoek zijn naar voedsel. Prachtige vogels nietwaar? Van Jelle Reumer heb ik opgestoken dat de snavel van de scholekster elke dag maar liefst 0,4 millimeter per dag aangroeit. Om het slijten van de snavelpunt te compenseren. Tja, al dat gehak en gepeur in keiharde schelpdieren, daar slijt een snavel van. De kokkelkluut is dus perfect aangepast aan zijn leefomgeving. En hopelijk houden wij mensen zijn leefomgeving ook een beetje aangepast op hem. Want wie leeft er nu langer aan de kust, de mens of de kokkelkluut? De vraag stellen is hem beantwoorden.
De beste verrekijkers voor kinderen
 | Ontwikkeld in samenwerking met Freek Vonk, de meest bekende bioloog van ons land. De verrekijker heeft een stevige grip door zijn rubberen bekleding en is daarom goed vast te houden. De verrekijker versterkt 10 keer. Het gewicht is met 270 gram heerlijk licht. Speciaal voor de jongste kinderen. |
 | Dit vind ik nou echt een fraaie verrekijker voor kinderen. Sterker nog: dit is een verrekijker die speciaal voor kinderen en tieners is ontwikkeld. Met een vergroting van 6,5 keer. Dat lijkt niet groot, maar hou er rekening mee dat het voor kinderen al lastig genoeg is om een verrekijker goed te richten. Het beeld is met deze vergroting ook lekker stabiel. Dit is wat mij betreft de verrekijker met de beste prijs-kwaliteitverhouding in dit overzicht. |
 | Dit vind ik nou echt een fraaie verrekijker voor kinderen. Vergroting van acht keer is perfect. De diameter van de lens is 42 millimeter, en dat betekent dat het met de lichtsterkte goed zit. Het gewicht is opmerkelijk laag: nog geen 300 gram en dat maakt dit model uitermate geschikt voor kinderen. |
 | Een heel compacte verrekijker met een gewicht van iets meer dan 400 gram. De vergroting van tien keer is wel iets gevoeliger voor trillingen, en daarom is dit model geschikt voor kinderen vanaf een jaar of tien. Maar die zullen er zeker veel plezier aan beleven! |
 | Een verrekijker met een gewicht van 575 gram. Een stoer model dus, voor sommige kinderen een aangenaam kenmerk. Een goed instapmodel voor wat oudere kinderen. De doorsnede van de lenzen is 42 millimeter en dat betekent dat deze verrekijker overdag goed presteert. |
 | Een leuke dakkantkijker voor relatief weinig geld. Een heel laag gewicht, namelijk iets meer dan 200 gram en dat verkleint de kans op trillingen doordat de verrekijker te zwaar is. Geschikt voor jongere kinderen vanaf een jaar of acht. |
 | Dit model is beduidend lichter dan de verrekijkers hierboven. En dat betekent een kleinere kans op vervelende trillingen. Geschikt voor kinderen vanaf acht jaar. |
 | Een verrekijker voor kinderen met veel kracht in de armen. Het gewicht is namelijk ruim 710 gram. Bovendien is de vergroting 10 keer en dat betekent dat deze verrekijker gevoelig is voor trillingen. Alleen geschikt voor kinderen vanaf een jaar of dertien, schat ik in. |
 | Vorm het budget geen belemmering en wil je je kind de beste verrekijker voor junioren geven, dan weet je wel bij welk merk je uitkomt: bij Swarovski. Aan de kwaliteit van de Swarovski My Junior verrekijkers hoef je niet te twijfelen. Dit is de absolute top op het gebied van verrekijkers! Dit model is verkrijgbaar in twee kleuren. Je hebt dus ook nog wat te kiezen. Eén minpuntje: de close-focus is 4 meter en dat is voor een verrekijker van Swarovski te veel, vind ik. |