Gedurende mijn hele leven vond ik nooit een zieke of gewonde buizerd. En nu binnen een paar dagen twee achter elkaar! De eerste buizerd vond ik afgelopen zaterdag langs de A15. Daar zat hij zielig in elkaar gedoken met een gebroken vleugel. Maar zijn blik was scherp en alert. Die redt het wel, schat ik in. De tweede vond ik vandaag in de berm van de N219 bij Zevenhuizen, op weg naar huis. Dit exemplaar oogt een stuk zieliger. Hij liet zich zonder tegenstribbelen oppakken. Zakte verdoofd in elkaar en kon zich in de auto amper in evenwicht houden. Nu zal voor de meeste buizerds gelden dat ze zelden tot nooit in een auto meerijden, en remmen en optrekken een vreemde gewaarwording vinden, maar toch. Bijna thuis schrok hij zo dat hij in paniek op mijn schoot dook. Dat is toch niet normaal voor een schuwe roofvogel. Thuis zag ik het pas echt goed. Zijn snavel is beschadigd en zijn linkeroog trekt scheel weg. Die krijgt het een stuk lastiger dan de eerste, schat ik in. Als die maar geen hersenbeschadiging heeft. Beide buizerds zijn opgehaald door de dierenambulance. Voor zover in leven verblijven ze nu in een vogelasiel in Rotterdam. In goede handen dus. Misschien krijg ik nog te horen of ze het gaan redden. Daar zal ik dan natuurlijk over berichten.