dodaars foto sjaak huijer

Rustig vogels kijken op Sint-Philipsland

Heel eerlijk: ik vind de polders van Sint-Philipsland niet de meest spannende om vogels te kijken. Soms doe je er een paar leuke waarnemingen, zoals de honderden holenduiven die we er vorige week vrijdag zagen. Een ijsvogel in de zilte sloten, een kleine zilverreiger erbij. In de winter maak er je er kans op groepjes kleine zwanen. Maar nu heeft Het Zeeuws Landschap een nieuw natuurgebiedje aangelegd vlak voor het voormalige veer naar Bruinisse. Het zal er vast al een tijdje liggen, maar het was best lang geleden dat we er rond reden. We waren dus blij verrast toen we opeens dit drassige landje zagen!

Rij je over de Del Campoweg dan heb je een prachtig uitzicht over het natuurgebiedje. Pas wel op, de vogels leken een beetje schuw. Als je er gaat wandelen, dan betwijfel ik of de vogels dichtbij de weg blijven zitten. Beter is om er met de auto langzaam langs te rijden. Lichten en radio uit, niet te hard praten en niet te abrupt afremmen. Zo deden wij het ook en zowaar, de vogels bleven aan de grond! Gewoon lekker rustig vogels kijken op Sint-Philipsland, vanuit de auto, zoals we wel vaker plegen te doen, zeker als het wat miezerig en donker weer is. Sjaak en ik verwijten onszelf vaak dat we te lang vanuit de auto vogels bleven kijken. Een stevige wandeltocht is beter voor lijf en geest. Maar ja, de auto is en blijft een vogelkijkhut op wielen. Hoewel, mijn nieuwe Mégane heeft een startknop en dat betekent dat ik de motor niet uit kan zetten om de auto stil te laten doorrollen. De motor gaat abrupt uit en pas wanneer de wagen stil staat, niet ideaal om vogels te kijken.

Wie goed oplet, zal aan beide kanten van de Del Campoweg leuke waarnemingen doen. Zeker in de winter. In de brakke slootjes overwinteren dodaars. Die zijn echt ontzettend schuw kan ik je zeggen. Sjaak wist welgeteld één foto te maken, die je hierboven al hebt gezien en die ik ook in mijn vlog heb verwerkt. Verder zagen we een grote en kleine zilverreiger bij elkaar op een akker. Een mannetje blauwe kiekendief was wel het hoogtepunt. Helaas verdween hij achter de dijk om niet meer terug te keren.