Gaan we voor een wandeling van een uur, dan kiezen we voor een rondje om de Crezéepolder bij Ridderkerk. We wandelen dan over de rivierdijk met aan de ene kant de rivier de Noord en aan de andere kant natuurgebied dat tot een paar jaar geleden landbouwgrond was. Het getij heeft er vrij spel, uniek in Nederland en zelfs in Europa. Want het is zoetwatergetijde en dat komt vrijwel nergens meer voor.
Tijdens onze wandeling afgelopen zaterdag filmde ik een rietgors mannetje dat op een rietpluim danst. Er stond haast geen wind, en toch. Dat minieme briesje zette de rietstengel-met-rietgors aardig in beweging. Voor de rietgors geen probleem. Een rietvogel weet wel raad met een briesje. Hij pikt zaadjes uit de pluim, winterkost voor een rietgors. Rietgorzen vliegen nu nog in groepjes rond. Als straks het broedseizoen begint, zullen de mannetjes hun territorium afbakenen. Indringers worden verjaagd en vrouwtjes worden welkom geheten. Maar dat laatste verraad mijn mannelijke bril. De vrouwelijke versie van het verhaal, en de meest realistische, is dat de mannetjes hun stinkende best moeten doen om een vrouwtje te verleiden. Ze moeten werkelijk alles uit de kast halen. En is het uiteindelijk het vrouwtje dat kiest. Het beste mannetje, of misschien wel: de beste mannetjes. Want zangvogels zijn zo monogaam vaak niet, las ik in het boek Vogels en de liefde van Elvira Werkman. Of dat ook voor rietgorzen op gaat, weet ik niet, maar er valt vermoedelijk te vrezen.
Bekijk hier het filmpje van het mannetje rietgors op zijn rietpluim. Een paar fragmenten heb ik sterk vertraagd:
Ondertussen gaat onze wandeling verder. We lopen in de richting van het vogelkijkscherm en turen over het water en de drooggevallen modderbanken. Grauwe gans, grote zilverreiger, fuut, kievit en vele andere watervogels en steltlopers foerageren op en om het water. Soms wiekt een zeearend over of jaagt een slechtvalk op een steltloper of zangvogel.
Gaan we voor een wandeling langer dan een uur, dan slaan we naar de voetgangersbrug rechtsaf de schapenweide in. Het hek over en dan de gorzen in. Een laatste stukje rivierbos waar de bever leeft. Hier en daar zie je glijsporen van dit grote knaagdier. In de gorzen hoor en zie je zangvogels als matkop, staartmees, winterkoning en in de kreken de ijsvogel. Grote bonte specht en groene specht foerageren er. En op al deze kleine vogels komt de sperwer af.
Een wandeling korter dan een uur betekent gewoon rechtdoor, in de richting van de dijk. En dan onder langs de dijk terug naar de parkeerplaats. Wandelen langs de Crezéepolder is zo moeilijk niet. Waar je de auto ook parkeert, je loopt altijd een rondje. Oftewel: verdwalen is er niet bij. Of je moet in de gorzen het spoor bijster raken. Dan maar in gedachten houden dat je uiteindelijk weer in de richting van de brug over de Noord moet. Dan kom je altijd weer thuis.
Praktische informatie
De Crezéepolder bereik je via de Oostmolendijk, Ridderkerk. Parkeer je auto bij een van de ingangen in het gebied. En dan kun je kiezen: met de klok mee of tegen de klok in. Feit is dat je altijd weer terugkomt bij het beginpunt, mits je de richting consequent blijft volgen natuurlijk.
Minpuntje is de immer aanwezige en hoorbare A15. Deze snelweg is een van de drukste van Nederland. Te midden van asfalt, bebouwde kom en bedrijventerreinen nog een stuk natuur als een oase in de woestijn. Je kunt ook zeggen: een schaamlap voor de stadse mens.