De Franse schrijver Gilbert Bordes heeft een groot aantal romans op zijn naam staan. De eerste is nu in het Nederlands vertaald: Winterkinderen. Deze historische roman (of beter: historische thriller) beschrijft de ontsnappingstocht van een groepje Joodse kinderen in de Pyreneeën. Het is 1943 en ook in Frankrijk zijn de Duitsers nog volop aan de macht. De Duitsers hebben even daarvoor de gidsen die hen naar Spanje zouden smokkelen omgebracht. Een spannende tocht door het winterse hooggebergte volgt.

‘De kinderen! Waar zijn de kinderen?’
Een mitrailleursalvo ratelt. De bergen weerkaarten het geluid. Daarna de stilte. Intens. Verpletterend. Een vrouw schreeuwt. Mannen blaffen orders in het Duits. ‘We willen de kinderen!’

Bij het lezen van de eerste zinnen zet je je meteen schrap. SS-ers zitten drie leden van een verzetsgroep en zes Joodse kinderen op de hielen. De drie verzetsstrijders zijn gepakt en staan voor een peloton. Bekennen ze, geven ze hun geheim prijs of houden ze het voor zich? Ze houden hun mond en moeten hun heldendaad met de dood bekopen. De kinderen horen en zien vanuit een grot hoe de drie worden neergeschoten.

De kinderen zijn nu alleen en hebben het met elkaar te rooien. Boven in de bergen, waar een dikke sneeuwlaag de rotsen en weiden bedekt. Zie daar maar eens te overleven. En al helemaal nu de ene loopbrug die de kloof overbrugt, wordt opgeblazen door diezelfde SS-ers. De kinderen zitten in de val, want de enige uitweg was bij de verzetsstrijders bekend. En voor de kinderen is de omgeving volstrekt vreemd.

De Joodse kinderen kennen elkaar niet, behalve dan een jongen en een klein, ziek meisje. Hun ouders zijn verzetsstrijders en dat is de reden waarom de Duitsers jacht op hen maken. Trouwens, niet alle kinderen zijn Joods. Een paar kinderen zijn dat duidelijk niet en die steken hun hekel aan Joden niet onder stoelen of banken. Antisemitisme kwam in bredere kring dan alleen Duitsers voor. Ze zijn allemaal rond de twaalf jaar oud, de een iets jonger, de ander iets ouder. En ondanks hun verschillen zijn ze op elkaar aangewezen. Wie in zijn eentje de bergen ingaat, zal het zeker niet redden. Blijven ze in de grot dan verhongeren ze, want de reddingsploeg komt niet opdagen. Het is duidelijk: ze moeten in beweging komen en snel ook. Lukt het hen om een team te vormen en met elkaar te overleven?

Het leven daar hoog in de bergen is onmenselijk zwaar. Geen wonder dat het zieke meisje als eerste sterft. En dan zijn er ook nog de wolven die evenals zij sterven van de honger en met makkelijke prooien als kinderen wel raad weten. De hele toestand maakt enorme spanningen in de groep los. Plannen worden gesmeed, voorstellen gewikt en gewogen. In een groepje tieners is zelfs in deze barre omstandigheden ruimte voor een romance met de nodige jaloezie tot gevolg. Een paar kinderen besluiten er toch op eigen houtje vandoor te gaan. Kwaadwillende smokkelaars nemen een paar kinderen gevangen. Kortom, de kinderen bevinden zich in een uitzichtloze situatie die Gilbert Bordes in zijn roman Winterkinderen op een indringende manier weet te verwoorden. Winterkinderen is een van die goed geschreven romans die het verdienen om gelezen te worden. Een origineel en spannend verhaal over een bijzonder groepje kinderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik heb Winterkinderen met veel plezier gelezen. Wat mij betreft worden meer romans van Gilbert Bordes vertaald.

Winterkinderen / Gilbert Bordes / Uitgeverij Mozaïek / als paperback en ook als e-boek.