Een hoogst origineel boek, dit Waar een wil is, is geen weg. Een boek voor de ware wandelaar, of voor wie een ware wandelaar wil worden. John Jansen van Galen schrijft namelijk op een heel bijzondere wijze over het fenomeen verdwalen. Soms met fatale afloop, maar veel vaker en liever nog met een gevoel van sensatie in het lijf. Want daar is het de ware dwaler om te doen.
Een ware dwaler is het te doen om volkomen vrij, ongebonden en aan zichzelf overgelaten te zijn. Vertrekpunt noch bestemming meer te weten en op goed geluk besluiten te nemen. Naar links, naar rechts, richting het noorden of juist naar het zuiden? Om na verloop van tijd dat heerlijke gevoel van lichte beklemming te ervaren. Wanneer ben ik weer in de bewoonde wereld? En zal ik er op tijd zijn?
Verdwalen, kan dat nog in Nederland? Je zou haast zeggen van niet. Op elk kruispunt een wegwijzer, tot midden in het bos ANWB-paddenstoelen en andere richtingaanwijzers. En toch. Verdwalen kan nog in Nederland. Elke wandelaar zal zeggen: gelukkig maar. Sterker nog, je kunt vandaag de dag eenvoudiger verdwalen dan in de vorige eeuw. Hoe dat komt? Enorme lappen landbouwgrond zijn inmiddels veranderd in natuur, denk maar aan de Veluwe. En vrijwel overal in het land zijn landgoederen geopend voor publiek. Wandelpaden zijn er nooit eerder zoveel geweest in Nederland. En wandelaars ook niet. Als vogelaar word ik daar soms wel droef van hoor. Vogels kijken doe je bij gratie van rust en stilte en daar past de eenzaamheid bij. Nou, probeer maar eens zo’n plekje te vinden in het weekend. Zijn het geen wandelaars die de vogels opjagen, dan wel de mountainbikers. Maar over die laatste groep schrijft John Jansen van Galen niet in Waar een wil is, is geen weg. Overigens nam het wandelen in ons land pas echt een grote vlucht met de opening van het Pieterpad, schrijft hij.
[recensie gaat verder onder de afbeelding]
‘Wie tegenwoordig wil verdwalen, moet alle hulpmiddelen ongebruikt laten en het fijne filigreinnetwerk van aanwijzingen en routes dat Nederland overdekt opzettelijk negeren. De bewuste verdwaler moet een aanhanger worden van wat Piet Grijs, alias Hugo Brandt Corstius, ooit in Vrij Nederland het ‘foutisme’ doopte: bij elke keuzemogelijkheid expres de verkeerde kiezen.’ Dat is toch wel schitterend geschreven en ik vind Waar een wil is, is geen weg echt een pareltje als het om de stijl gaat. Wat een heerlijke dictie, onderkoelde humor en onvergetelijke anekdotes beschrijft John Jansen van Galen in dit bijzondere wandelboek.
‘Zelf ervaren wij het verdwalen in het veld als een gevoel van vrijheid,’ citeert de auteur ergens in Waar een wil is, is geen weg. En om te verdwalen, hoef je zelfs in ons land meestal niet eens ver van huis. Naast dat Waar een wil is, is geen weg kostelijk leesvoer is, is het ook een bijzondere wandelgids. Je krijgt talloze tips voor ‘verdwaalgebieden’. De zandgronden zijn favoriet. De Loonse en Drunense Duinen blijken ideaal terrein om te verdwalen. Kootwijkerzand doet er overigens niet voor onder. Wil je de sensatie ervaren niet meer te weten in welk land je je bevindt, ga dan eens dwalen over de Kalmthoutse Heide of het grensland achter Swalmen. Smokkelaarspaadjes voeren je langs en over de grens en als je het helemaal goed wil doen, dan wandel je ‘s nachts. Zo deden de smokkelaars het destijds tenslotte ook. Verdwalen in Limburgse grotten levert de diepste sensaties op. Talloze zijn de voorbeelden van verdwaalden die pas jaren later als skelet of als mummie in een van de gangenstelsels werden gevonden, soms op niet meer dan vijftig meter van de uitgang. Een heel aparte manier van verdwalen is de weg en tijd kwijt raken in het waddengebied. Je loopt tijdens een wadloop immers het risico acht of negen uur tot aan je nek in het water te staan, wachtend op eb. Als je tot de school der preciezen behoort, tenminste. De rekkelijken nemen een rubberbootje mee, en dobberen in dat geval op de golven in afwachting van het moment dat ze weer verder kunnen. Maar ja, dan verlies je wel het contact met de bodem en of je jezelf dan nog wel wandelaar mag noemen? Precies op dat punt scheiden de preciezen zich met veel tumult af van de rekkelijken.
Na Hans Dorresteijn eindelijk weer een schrijver ontdekt met die met goed gevoel voor droge humor over de natuur kan schrijven. Door de natuur dwalen is één, maar verdwalen is het summum. Wie verlangt uit de greep van de organisatie te raken die je overal in Nederland omklemt, die leze Waar een wil is, is geen weg. En vervolgens: van de bank af, lekker (ver)dwalen.
Waar een wil is, is geen weg / John Jansen van Galen / Atlas Contact / als paperback en als e-book
Duurzame producten voor de vogels in je tuin Het hele jaar rond de vogels in je tuin welkom heten. En zeker in de herfst en de winter! Met verantwoorde producten zoals vogelvoer en nestkasten om in te schuilen. Op Vivara.nl vind je een uitgebreid aanbod aan betrouwbare natuurproducten voor in de tuin. |