Recensie: De meerkoet, Remco Daalder

De mooie vogelserie van Atlas Contact is weer versterkt met een deel over een oerhollandse vogel. Remco Daalder schreef het boek De meerkoet die je overal kunt zien waar water is. Misschien denk je: ach, een meerkoet. Eerlijk gezegd denk ik dat wel vaak, maar toch is de meerkoet een reuze-interessante vogel. Waar een goede schrijver talloze verhalen over kan vertellen. En die vind je maar genoeg in dit nieuwe boek van Remco Daalder.

Het kenmerk van de vogelboeken van Remco Daalder is dat ze heerlijk verhalend zijn. De informatie word je verhalenderwijze aangereikt en dat maakt het lezen van zijn boeken tot een feest. Ik bedoel, verslagen van vogelonderzoek zijn vaak gortdroog. Maar dat kun je van de boeken van Remco Daalder niet zeggen. Zijn boeken hebben vaart en lezen als een trein. Niet voor niets dat hij met zijn boek De gierzwaluw de Jan Wolkers Prijs 2014 won.

Nu dus De meerkoet. Daalder zet in met een enorm eiland dat die nacht is gevormd op de Gouwzee. Het is een langgerekt eiland, honderden meters lang, en het ligt een halve kilometer uit de kust. Geen eiland bij nader inzien, het is een enorme groep meerkoeten die dicht op elkaar zwemmen. De vogels tellen is haast onmogelijk. Een verklaring voor dat kuddegedrag is er trouwens niet.

Op een andere plek, bij de aanlegsteiger van de pont van Amsterdam-Noord naar het Centraal Station, kijkt een stel meerkoeten strak in de ogen van voorbijgangers. Zodra een forens in zijn tas begint te vissen, worden ze nog alerter. Stel je voor dat hij of zij een boterham te voorschijn tovert. En dan die meerkoeten ziet staren. De kans is groot dat er dan getrakteerd gaat worden. Remco Daalder wil er maar mee aantonen dat je twee groepen meerkoeten hebt. De eerste groep blijft ver van het territorium van de mens en de andere groep verbindt zijn bestaan juist met dat van de mens.

De meerkoet is trouwens een echte wereldveroveraar lees ik in De meerkoet. Overal ter wereld komen meerkoeten voor, zelfs op Nieuw-Zeeland vind je ze. Het resultaat van een invasie van meerkoeten in 1957.

In elk hoofdstuk van De meerkoet delft Remco Daalder leuke weetjes op. Zelfs natuurschrijvers uit de oudheid schreven al over de meerkoet. En toen de dodo uitstierf door toedoen van de mens, stierf er ook een meerkoetensoort uit: de mascarenenkoet. Deze koet leefde samen met de dodo en hoewel zowel dodo als mascarenenkoet bekend stonden als ‘niet smakelijk’ verdwenen talloze vogels in de pan, totdat de laatste werd gekookt. Helaas is de mens ook verantwoordelijk voor het uitsterven van familieleden van de meerkoet. De ascensionral bijvoorbeeld. Kon niet vliegen, de mens kwam, met in zijn kielzog ratten, en toen was het snel gebeurd met de ascensionral.

En zo lees je heel veel meer over allerlei facetten die de meerkoet zo bijzonder maken. Altijd weer in die verhalende vorm, en altijd weer even lekker om te lezen. Het hart van het boek De meerkoet is ingedeeld naar de seizoenen. Lente, zomer, herfst en winter. In de lente verbaast Remco Daalder zich over een meerkoetennest waaromheen talloze Bacardi-blikjes dobberen. In de zomer is hij getuige van een drama in de Grimburgwal. Een meerkoetkuiken wordt door zijn ouders aan zijn lot overgelaten. Hij zal het niet overleven. Het leidt tot allerlei bespiegelingen die iedereen zal herkennen.

Worden meerkoeten gegeten? Nou, dat blijkt! Tot ver in de twintigste eeuw vond op het Bodenmeer elk najaar een ware slachting plaats van meerkoeten. Tienduizend meerkoeten op één ochtend de dood ingejaagd, het was eerder regel dan uitzondering. Protesten hielpen niet en toen verzon de natuur een list: de waterplanten verdwenen uit het Bodenmeer en daarmee de meerkoeten. In landen als Duitsland, Polen, Rusland en Denemarken eet men meerkoeten. De ene eter oordeelt: vlees met een milde smaak. Een ander: tamelijk smakelijk, wat droog, maar erg zacht. Nu ja, ik kijk alleen maar naar meerkoeten. Ik pieker er niet over om er eentje weg te werken.

jako van gorsel met verrekijker

De meerkoet van Remco Daalder is een heerlijk verhalend boek over de meerkoet. Je leert ondertussen ontzettend veel over deze gitzwarte vogel. Verbazingwekkend hoeveel hij weet te vertellen over deze alledaagse vogel waar maar weinig vogelaars opgewonden van raken. Zelfs over zo’n algemene en doodnormale vogel valt een aangenaam boek vol te schrijven. Dus, wat mij betreft: volg mijn voorbeeld en lezen dit boek.

De meerkoet / Remco Daalder / Atlas Contact / als paperback en als e-book

recensie stadse beestjes remco daalder

PS.
Remco Daalder schreef meer aansprekende boeken over de (Amsterdamse) natuur. Zijn nieuwste boek is een natuurboek waar ik vrolijk van werd. Bijna elk verhaal werkte op mijn lachspieren. Maar dat niet alleen, je leert er ook nog heel veel van! Informatieve en ontspannende natuurverhalen dus, maar liefst vijftig in totaal. Lees hier mijn recensie over Stadse beestjes.

Verwelkom nieuw leven in jouw tuin dit broedseizoen!