Het verzamelen van lekkers in de natuur is helemaal in. Je hoeft beslist niet ver van huis om eetbare vruchten te verzamelen. Overal vind je bomen en struiken die je hun vruchten, knoppen, bladeren en zelfs hun sap aanbieden. De gids Eetbare bomen en struiken helpt je om bomen en struiken te herkennen. De meeste soorten bieden iets eetbaars aan. De gids bevat echter ook een paar soorten waarvan de bestandsdelen ronduit giftig zijn. Opdat je ook die zult herkennen tijdens de verzameltocht om je voor onheil te behoeden.
De gids Eetbare bomen en struiken benut elke pagina. Zelfs de binnenzijden van de kaften bevatten heel handige informatie om bomen en struiken te herkennen. Zo kom je aan de voorzijde allerlei determinatiekenmerken tegen waarbij je let op de vorm van de stengel, bloemen, vruchten en bloeiwijze. Dan volgt een uitgebreide inleiding waarin je over allerlei do’s and don’ts leest. Want wat je niet 100% kent, dat eet je niet. En omdat bomen en struiken best hoog kunnen zijn en je vaak met een ladder de vruchten gaat verzamelen, moet je er echt zeker van zijn dat je stevig verankerd staat op de grond. En dat je beide handen vrij hebt om te kunnen plukken. Als aan deze voorwaarden niet is voldaan, dan kunnen er ongelukken gebeuren. Ga daarom goed voorbereid park of bos in en voorkom dit soort onheil.
Het beste kun je verzamelen aan de randen van een bos of park. Daar bevinden zich de meeste struiken en bomen die iets eetbaars te bieden hebben. Let op of je je toch niet per ongeluk op een privé-terrein bevindt. Ook waarschuwt de auteur je voor teken en de vossenlintworm. Echt waar, niet alles in de natuur is het verzamelen waard. Trouwens, voor alle bomen en struiken geldt dat je ze natuurlijk in je eigen tuin kunt planten. Dat is misschien wel de beste manier om je verzekeren van al dat lekkers en gezonds. En wat ook zo leuk is: bomen en struiken trekken ook vogels en andere dieren aan. Je tuin verandert dan ook meteen in een soort natuurreservaat.
Dan nog een kort tussenhoofdstuk waarin je ontdekt wat je zoal kunt bereiden met je oogst uit de natuur. In het volgende hoofdstuk, dat van de beschrijvingen van bomen en struiken, vind je bovendien veel recepten. Bijvoorbeeld dat je met de bladeren van de ratelpopulier de smaak van je groentensoep kunt versterken. En bij de zure kersen vind je natuurlijk een recept voor een kersenvlaai, hoe kan het anders. Gelukkig biedt het register een overzicht van alle recepten die je verspreid in het boek kunt vinden.
Dan natuurlijk waarvoor je de gids Eetbare bomen en struiken aanschaft: voor de herkenning van bomen en struiken die al dan niet eetbare zaken aanbieden. Drie hoofdstukken bevat dit deel: wilde bomen en struiken, gecultiveerde bomen en struiken en ook een hoofdstuk gewijd aan giftige bomen en struiken.
Elke soort wordt beschreven op twee pagina’s. En elke soort wordt afgebeeld met meerdere duidelijke kleurenfoto’s. Zo lees ik op de pagina’s van de okkernoot (of: walnoot) dat je deze boom zou kunnen verwarren met de zwarte walnoot. En dat je deze boom meestal in tuinen en parken kunt vinden, of in natte ravijnbossen. De okkernoot is één van de oudste bomen die we kennen, zo ontdek ik. De oude Grieken en Romeinen beschouwden de noten als het voedsel van de goden en een symbool voor de vruchtbaarheid. En dat walnotenhout één van de meest geliefde soorten hout is in de meubel- en fineerindustrie.
De noten van de okkernoot zijn extreem gezond. Ze bevatten veel vitaminen, kalium, zink, magnesium, ijzer en calcium. Het is altijd goed om okkernoten te eten tegen hart- en vaatziekten. En de gedroogde bladeren kun je gebruiken tegen exceem, huiduitslag, acne of zweetvoeten. Voor wie walnoten lekker vindt ook een recept: een salade met walnoten en kaas. Niet moeilijk, wel heerlijk!
En zo vind je in deze gids 80 beschrijvingen van bomen en struiken. De meeste soorten bieden iets eetbaars. En een klein aantal zijn (extreem) giftig. Die moet je ook feilloos leren herkennen en dus vind ik het heel goed dat ook deze soorten in de gids zijn opgenomen. Zo lees ik bij de kruidvlier dat alle delen giftig zijn. Maar zou je mij de bessen van een gewone vlier of kruidvlier voorschotelen, dan zie ik het verschil niet. De uitwerkingen zijn nogal heftig, dus liever maar goed herkennen deze kruidvlier en al die andere giftige soorten!
Ben je een liefhebber van oogsten in park, bos of eigen tuin, dan is dit een heel nuttige gids die ook nog eens heel fraai is vormgegeven.
Eetbare bomen en struiken / Otmar Diez / Noordboek Natuur / als paperback