Niet zo heel lang geleden besprak ik van Hans Dorrestijn het heerlijke natuurboek Dorrestijns Vogelgids. Nu is zijn andere boek aan de beurt: Dorrestijns Natuurgids. Ook dit boek combineert humor, zelfspot en liefde voor de natuur. Zoals de titel aangeeft beperkt Hans Dorrestijn zich in dit boek niet tot vogels, maar bespreekt hij ook andere dieren. En tussen de bedrijven door ook mensen trouwens. Want typetjes neerzetten, dat kan Hans Dorrestijn als geen ander. Ben je op zoek naar een natuurboek boordevol humor, dan heb je dat boek nu gevonden.

Ook Dorrestijns Natuurgids wordt voorafgegaan door een aantal voorwoorden. Het typeert de auteur. Eén voorwoord is niet voldoende, zijn boek kun je vanuit allerlei gezichtspunten inleiden. Alles in Dorrestijns Natuurgids is een feest om te lezen, maar als je van voor naar achteren leest, dan stuit je al snel op Voorwoord II en dat vind ik meteen al een hoogtepunt. Waarom dit boek? Waarom deze opvolger van Dorrestijns Vogelgids er kwam? Omdat de auteur niet eerder zo veel schrijfplezier beleefde als toen hij met de vogelgids bezig was. En dat geeft vleugels. Maar vraag je je na het lezen van Dorrestijns Vogelgids af waarom die foto’s van vogels consequent in de kantlijn staan, dan krijg je in dit voorwoord antwoord: omdat Hans Dorrestijn een innerlijke behoefte heeft aan knippen en plakken. Uit tweedehands natuurboeken knipte hij plaatjes en die plakte hij in de kantlijnen van het manuscript. Dat is toch mooi! En dus staan in Dorrestijns Natuurgids de afbeeldingen van dieren in de kantlijn.

Ook Dorrestijns Natuurgids vermeld dat dieren op alfabetische volgorde. En aangezien Hans Dorrestijn in zijn jonge jaren een verwoed visser was, verbaast het niet dat hij begint met de aal. Dat kan mij wel bekoren, want ook ik werp graag een aasje uit. Het is meteen een heerlijk verhaal om te lezen. Als je dan toch wilt vergelijken: ik heb de indruk dat de schrijver in Dorrestijns Vogelgids dichter bij de vogels blijft dan in Dorrestijns Natuurgids. In Dorrestijns Natuurgids komen meer en uitgebreidere verhalen voor over mensen die een rol speelden in het leven van Hans Dorrestijn. Het zijn overigens stuk voor stuk schitterende verhalen, mijn leesplezier werd alleen maar vergroot door de manier hoe Dorrestijn al die typetjes weet neer te zetten. Ook zo’n heerlijk verhaal: dat van de haas. Waarbij Dorrestijn en passant verhaalt hoe hij goede vrienden probeert te blijven van slager en traiteur.

Nu ik toch bij de typetjes stil sta: de vogelreizen die Hans Dorrestijn ondernam, vormden inspiratie voor het schrijven van een aantal korte verhalen over de medereizigers. De schrijver spaart noch zichzelf noch zijn medereizigers. De verhalen zijn zo hilarisch dat een schaterlach vaak nauwelijks valt te onderstukken. Ondertussen steekt de auteur zijn enthousiasme voor de natuur onder stoelen noch banken: van Hazelworm tot Zwarte stern, van Lombokse Kruiskopspin tot Distelvlinder, je krijgt bij al deze dieren een bijzonder verhaal te lezen. En als het geen verhaal is, dan wel een gedicht, een lied of andere gedachte.

Dorrestijns Natuurgids schaar ik evenals de Dorrestijns Vogelgids in de categorie natuurboeken met een schaterlach. Ook als je niets van de natuur af weet (Hans Dorrestijn geeft zelf talloze keren blijk van zijn eigen gebrek aan natuurkennis) is dit heerlijk leesvoer.

Dorrestijns Natuurgids / Hans Dorrestijn / Singel Uitgeverijen / Paperback

Dorrestijns Vogelgids / Hans Dorrestijn / Singel Uitgeverijen / Paperback