Langs de vloedlijn scharrelen, daar weet ik alles van. Ik ben op nog geen honderd meter van een uitloper van de Oosterschelde geboren. En toen ik het eenmaal mocht, liep ik wekelijks langs de zeedijk. Op zoek naar krabbetjes, glasaal, garnaaltjes en naar visloodjes en geepdobbers. Of naar alikruiken voor de visboer. En naar alle het andere wat aanspoelde natuurlijk. Tot de meest bijzondere herinneringen behoren de twee botten die ik zag op een warme dag in het ondiepe water zag zonnen. De ene links van de uitlaat van het gemaal, de andere rechts. Ik dacht ze te kunnen pakken aan hun staart, maar dat was een vergissing. Beide platvissen hadden een spekgladde staart en verdwenen in een flits in het groene water.

Kwallen probeerde ik te ontwijken, maar soms raakten hun tentakels armen of benen. Op een kreeft hoopte ik aldoor, maar die heb ik nooit in levende lijve boven water zien komen. Schelpen vond ik overal. Kokkels, Japanse oesters, scheermessen, muiltjes, alikruiken en veel meer. En soms stak ik pieren, of beter gezegd: zeepieren. Dat je ook nog Franse tappen had, leerde ik pas later. Dat zijn werkelijk monsters van pieren met een lengte tot 35 centimeter, zo lees ik in de Basisgids Strandvondsten.

Echt een buitengewoon leuke gids, deze Basisgids Strandvondsten. Wandel je regelmatig over strand of wad of langs pier of dam, en kijk je aldoor om je heen naar al wat leeft (of niet meer leeft), dan is dit een heel leerzame en behulpzame gids. Van zeedahlia tot wijde mantel (een schelpdier), van Nieuw-Zeelandse zeepok (vermoedelijk een exoot, maar dat lees ik niet in de gids die zich beperkt tot de hoogst noodzakelijke informatie) tot penseelkrab en breedpootkrab. Kwallen ook te kust en te keur, wat een prachtige beesten zijn dat toch! En dan de zakspons, gewone broodspons, het knotswier en het suikerwier, toch allemaal schitterend om te zien? En heel leuk om te herkennen. Zeker wanneer je beseft dat sommige dieren en wieren eetbaar zijn. Een Japanse oester of een Zeeuwse mossel, dat gaat er best in bij mij. Ik lees in de Basisgids Strandvondsten dat de Platte oester ook weer iets in opkomst is in Zeeland. En dat is goed nieuws, niet alleen voor liefhebbers van oesters!

Eén dier zocht ik tevergeefs in de gids: de zeeduizendpoot. Die heb ik ook ‘gestoken’ als bijverdienste. Maar ik snap het wel, zeker na het lezen van de inleiding. Van de zeeduizendpoot is vrijwel geen enkel spoor te zien boven de grond. Ja, als je héél goed kijkt, dan zie je soms een gaatje in de grond. Een gaatje waaruit een straaltje water omhoog spuit. Dat kan van een schelpdier zijn, maar ook van een zeeduizendpoot (of: zager). Wil je de zager zien, dan moet je diep spitten. Van de zeepier zie je tenminste nog de ‘drolletjes’.

Fraai vind ik ook de beschrijvingen en foto’s van de vissen die je aan de kust kunt tegenkomen. Of de sporen ervan, bijvoorbeeld de eikapsels van een hondshaai of stekelrog. Tarbot, schol, kleine pieterman en snotolf zijn even bijzonder. En dan kun je aan de Nederlandse kust gelukkig ook weer genieten van zoogdieren als bruinvis, bultrug, gewone zeehond en grijze zeehond. Met de Basisgids Strandvondsten kun je ze allemaal uitstekend uit elkaar houden.

Meer dan 230 soorten dieren en wieren worden in de Basisgids Strandvondsten getoond. Compleet met fraaie kleurenfoto’s en korte omschrijvingen. De teksten zijn toegankelijk geschreven, voor de gewone natuurliefhebber prima te lezen.

De volgende keer dat ik een wadwandeling ga maken in de Oosterschelde, gaat deze gids zeker mee. Ik heb nooit echt moeite gedaan om alle verschillende krabben op naam te brengen, maar ik voel me uitgedaagd. Een Zeeuw moet het verschil tussen de krabbensoorten immers kunnen zien?

Eindconclusie. Ga je met vakantie naar de kust, of bezoek je regelmatig strand of pier, dan voortaan deze gids mee in de rugzak. Aanbevolen aan elke kustbezoeker!

Basisgids Strandvondsten / Rykel de Bruyne en Adriaan Gmelig Meyling / KNNV Uitgeverij / als paperback