Vorige week verschijn’ie dan: het nieuwe stripalbum Astrix en de race door de laars. Oftewel: Astrix 37. Dat is voor mij reden genoeg om naar de boekhandel te snellen. Dit keer is Italië het decor, héél Italië zelfs. Asterix en Obelix melden zich aan voor een race door alle regio’s in ‘de laars’. Julius bezweert de Romeinse deelnemer te winnen, maar reken maar dat het bekende stripduo daar een stokje voor zal steken.

Alle wegen leiden naar Rome, zo luidt het spreekwoord. Helaas liggen de wegen er in de tijd van Asterix en Obelix in een deplorabele staat bij, zo maakt Jean-Yves Ferri ons duidelijk in Asterix en de race door de laars. De wielen vliegen van onder de wagens vandaan, reden om in de senaat de verantwoordelijke senator Lactus Bifidus wakker te schudden. Een politicus moet stante pede een oplossing kunnen verzinnen (dat is iets van alle tijden, dus ook de Romeinse) en dus schrijft de uitgeslapen Bifidus een race uit. Een wagenrace die de hele laars doorkruist en open staat voor alle volken van de bekende wereld. Die dan onder de indruk zullen komen van de Romeinse wegen. En daarmee begint voor hem en Julius Ceasar de ellende.

Asterix en Obelix ondertussen wandelen onwetend van dit alles over de Tefaf. Ook in die tijd organiseerde men kunstbeurzen. Een waarzegster voorspelt Obelix een roemruchte toekomst. Staande op een gevleugelde wagen zal hij worden toegejuicht en tot kampioen worden gekroond. Je raadt het al: Asterix en Obelix melden zich aan voor de race door de laars, en de rest laat ik onbesproken. Een stripalbum is het leukst al je je laat verrassen (vind ik).

Asterix en de race door de laars is inmiddels het derde album dat geschreven is door Jean-Yves Ferri. Die er gelukkig in slaagt om de verbinding te leggen met oudere albums. De tekeningen zijn herkenbaar en humoristisch, de teksten bevatten ook de nodige lol. Nieuwe en bekende figuren komen voorbij. De echte puristen zullen vinden dat dit nieuwe album het aflegt tegen de oude albums. Je zou Asterix en de race om de laars kunnen vergelijken met het album Asterix en de ronde van Gallië. Als je dat doet, dan zul je denk ik zien dat Asterix en de race door de laars iets minder diepgang heeft. Dat komt vast doordat de rol van de Romeinse soldaten minder prominent is. Het strijdtoneel is wat diffuus en is daarom wat fragmentarisch. Naast de Romeinen hebben Asterix en Obelix op hun reis te strijden met wagens van andere volken. De belevenissen in de steden die ze aandoen zijn ook iets oppervlakkiger.

Ondertussen zit het met de grappen heus wel snor, als je er maar oog voor hebt. Van bekende figuren als Berlusconi, Pavarotti en autocoureur Alain Prost tref je schitterende karikaturen aan. En niemand minder dan Obelix vindt de pizza uit.

De nieuwe tekenaar en tekstschrijver zouden wat mij betreft voor een volgend album als uitdaging kunnen formuleren de humor wat te verfijnen. Door meer dubbele lagen in de teksten te verwerken, de kracht van de oude albums. En de personages iets minder te laten schreeuwen. Dat valt me ook op in veel kinderfilms. De taalhumor wordt vaak gezocht in de overtreffende trap. Veel schreeuwen, liefst zo hard mogelijk. Waarbij het subtiele verloren gaat. Nu wil ik niet beweren dat er geen subtiele humor in Asterix en de race om de laars zit hoor. Zeer zeker wel, gelukkig maar. Maar van mij mogen de vette letters in de tekstballonnen ingeruild worden voor iets subtielere uitspraken.

Dit alles neemt niet weg dat ik weer veel plezier heb beleefd aan Asterix 37.  Het is echt een album van deze tijd. Ik heb genoten van Asterix en de race door de laars en ga het zeker nog vaak herlezen. Want dat vind ik het leuke van strips: je kunt ze blijven herlezen en dan ontdek ik steeds weer iets nieuws.

Rating: 4/5.

Asterix en de race door de laars / Jean-Yves Ferri /  als paperback