Soms heb ik geluk. Wanneer de wind zo staat dat al mijn geluiden achter me verdwijnen. En ik met de zon mee kijk en de dieren tegenover mij dus tegen de zon in. Het meeste geluk heb ik nog wanneer er geen mensen paraderen, laat staan hun viervoeter. En dan moet je nog het geluk hebben dat de dieren in het veld zich laten zien. Zo’n avond had ik eerder deze week. Eerst in een houtwal allerlei vlinders gefilmd, een enkeling streek neer op mijn schouder. Toen door naar de Donkse Laagten en ik sloeg een bocht om en daar zat een haas. Te zonnen of te herkauwen, ik weet het niet. Maar door bovengenoemde gelukjes had hij mij niet in de gaten. Op niet meer dan vijf meter afstand liet hij zich filmen. En zo ontstond dit portret van een tevreden haas. Ruim zes minuten haas en dan vindt hij het genoeg…

[easy_youtube_gallery id=Gw3YHQh8VlY cols=1 ar=16_9 thumbnail=hqdefault]