Gisteren lag ik weer eens plat op mijn buik in het gras met mijn zelfgemaakte camouflagedoek over me heen. De eerste de beste tureluur die op een paar meter van me vandaag neerstreek, zag mijn camera en weg was hij. Zonder te alarmeren trouwens, het onbekende was hem al vreemd genoeg. Hetzelfde gebeurde bij een grutto. En net toen ik dacht te moeten stoppen zag ik door het kijkgat een paartje eenden. Zomertalingen! Die schuwe eendjes blijven zelden lang zitten, en al helemaal niet wanneer ik met mijn één meter zesentachtig over het wandelpad aan kom lopen. Ze bleven iets verder weg dan tureluur en grutto en dat was denk ik mijn geluk. Ik heb mannetje en vrouwtje uitgebreid kunnen filmen. Vrouwtjes zijn bruin, niet verwonderlijk voor een eend. De mannetjes hebben een schitterende witte boog op de kop. Al veren poetsend draait hij de bovenkant van zijn kop naar je toe en zie je beide witte bogen. En aan het eind draait hij al poetsend een pirouette. Na de opname verdwenen ze in het hoge gras om even later om onbekende reden op te vliegen.