Een grijze ochtend met hele fijne motregen, niet ideaal om vogel te filmen. Zeg maar gerust: onmogelijk weer om vogels te filmen. Die ultrafijne druppels zijn natter dan je denkt en dwarrelen elke richting in, het liefst naar de lens van mijn camera. Ondanks dat toch erop uitgetrokken en tussen die buitjes door gelukkig één wapenfeit kunnen boeken: een mannetje roodborsttapuit filmen. Verreweg de meeste roodborsttapuiten verkeren momenteel in zuidelijker sferen, maar een klein aantal blijft in Nederland ‘hangen’. Waaronder dit mannetje. Hij vloog van kale struik naar rietstengel en paaltje. Korte vluchten, kaarsrecht en pijlsnel. Typisch een roodborsttapuit op zoek naar voedsel. Het is een gok. Als het een zachte winter blijft, zal hij overleven en als eerste een territorium kunnen bezetten. En wel het beste territorium. Gaat het langdurig vriezen, dan is de kans groot dat hij het loodje legt. Dat beste territorium is er dan nog wel, maar dat zal in het begin van de lente dan worden bezet door een soortgenoot die de winter ontvluchtte.