‘Zo ongeveer één keer in de drieduizend jaar gebeurt het: een witkopgors waait vanuit Siberië naar de Lage Landen. En die ene keer is nu.’ Zo ongeveer, maar dan net iets anders, vertelde ik het mijn zoon van negen die vogels kijken wel aardig vind, maar meer ook niet. Maar omdat het programma van mijn vrouw nog minder interessant was, verkoos hij vandaag een vogeltocht boven voorbereidend werk op een basisschool. Die keuze beviel me wel. En zo reden we vanmorgen naar Zeeland, waar we toch net onze jongste dochter op gingen halen. In Goes, et voilá, dat ligt nu net naast Wilhelminadorp! De witkopgors verblijft daar al een paar weken in de buurt van het dorpje tegen de Oosterschelde aan. Het Schor Wilhelminapolder is zijn domein en daar brengt hij zijn onopvallende leventje nu door. Want onopvallend is de witkopgors! Een wonder dat iemand hem te midden van de graspollen heeft opgemerkt. De witkopgors (in de winter een bruine en in de zomer een witte kop) sluipt als een muisje over de grond. Haast kent hij niet, extravert is hij al helemaal niet. Een paar tellen zie je hem tussen de paaltjes langs het schor en dan floept hij achter een graspol, minutenlang onzichtbaar. En ondertussen staat een leger aan vogelaars in de koude zeewind te wachten tot hij zich weer laat zien. Het viel me trouwens op dat de vogelaars erg hoffelijk en beschaafd met elkaar en de witkopgors omgaan.
Waar en wanneer kun je de witkopgors zien?
Volgens de ANWB Vogelgids van Europa is de witkopgors tot 2008 35 keer in Nederland gezien. Dat is niet veel, en dus veroorzaakt een waarneming veel rumoer in vogelaarsland. De witkopgors in het Schor Wilhelminadorp is niet moeilijk te vinden. Aan het einde van de Oude Veerwerk / Wilhelminadorp ga je rechtsaf. Je rijdt onder de zeedijk. Ga je weer omhoog, dan parkeer je daar de auto en wandelt voorbij de slagboom buitendijks. Je ziet er een kleine kwelder met bij eb ontzettend veel slik. Een prachtig stukje schor(re)! De witkopgors foerageert precies achter het raster, dicht tegen de grond. Daar waar geen graspollen staan laat hij zich nu en dan zien. Heb je geluk, dan vliegt hij even op om op een paaltje of het gaas neer te strijken. Daar moet je meestal veel geduld voor opbrengen. Tijdens het wachten kun je je vizier natuurlijk prima op het omliggende schor richten. Spectaculairder dan de witkopgors zul je niet aantreffen vrees ik, maar een stel rotganzen, scholeksters, wulpen, bonte strandlopers, tureluurs en bergeenden bij elkaar is toch ook mooi?
Hier mijn opname van de witkopgors: