Begin januari filmde ik sneeuwgorzen op de Oesterdam, twee weken geleden de witkopgors bij Wilhelminapolder en gisteren was een rietgors in de Rietputten bij Vlaardingen aan de beurt. Hij zat voor ons op het wandelpad en liet zich van verrassend dichtbij filmen en fotograferen. Het leek alsof hij door de honger zwak was, maar hij vloog er tenslotte toch kwiek vandoor; het riet in waar hij thuishoort. Ik heb er het boek Vogeldeterminatie eens op nageslagen en wat blijkt: het koppatroon is dat van een mannetje in de late winter. In de vroege winter hebben de mannetjes evenals de vrouwtjes een meer bruine tekening op de kop, maar door slijtage verkleurt de kop langzaam naar zwart.