Het oranjetipje is voor veel mensen dé voorjaarsvlinder. Vanaf half april kun je dit lid uit de familie van de witjes zien vliegen. Vooral in open bossen en heggengebieden. Voor wie vlinders fotografeert is een foto van een bloem met daarop een mannetje en een vrouwtje vaak het summum. In de Alblasserwaard kun je het oranjetipje in het Alblasserbos bij Papendrecht zien. Wil je echt dol worden van de oranjetipjes, reis dan eens af naar een heggengebied in Frankrijk. Bourgondië bijvoorbeeld, of de Auvergne.

Uiterlijk
De naam ‘oranjetipje’ is afgeleid van de oranje vleugeltoppen van de mannetjes. Het zijn de vleugeltoppen van de voorvleugels waarvan de punten oranje zijn. In het oranje staat een zwarte vlek. De uiterste toppen hebben een zwarte rand. De bovenkant van het vrouwtje is wit en met zwarte punt. De onderzijde is bij beide geslachten prachtig groen gemarmerd.

Leefgebied
Het oranjetipje leeft langs bosranden en in gebieden met heggen. De eitjes worden gelegd op de pinksterbloem of op look-zonder-look.

Vliegperiode
De dagpauwoog kun je zien vliegen van half april tot eind mei. Uitzonderingen daargelaten. In Oostenrijk zag ik in juli nog een mannetje vliegen.

Gelijkende soorten
Het mannetje is onmiskenbaar, tenzij je verre streken in Europa bezoekt. Ga je daar gericht vlinders kijken, bereid je dan goed voor en schaf een goede vlindergids aan. In Nederland kun je het vrouwtje, waarvan de bovenzijde immers wit is, makkelijk verwarren met een klein koolwitje. Een blik op de onderzijde biedt soelaas.