Veel mensen zullen na het zien van deze video zich afvragen wat er nu zo dramatisch aan is. Er gebeurt hoegenaamd niets. Ja, er loopt een grutto door een weiland. Op het laatst roept hij enigszins klagelijk, maar dat klagelijke is wellicht iets dat wij mensen erin horen. Een grutto die pas uit Afrika is teruggekeerd roept ook zo en dan zeggen we dat het een blij geluid is. Dat geluid is dus niet zo dramatisch. Wat dan wel?

Deze opname maakte ik vlak voor onze vakantie, eind april dus. De week dat het nog guur en nat was. En die dag had de boer het weiland waar deze grutto in loopt, gekortwiekt. Koeien eten gras en aangezien koeien niet altijd in de wei lopen, moet er gras worden geoogst. Liefst zo vroeg mogelijk in het seizoen, want dan kan er later in het jaar nog één of twee keer worden gemaaid. Deze grutto had hoogstwaarschijnlijk een nest in het hoge gras. Maar evenals gras zijn ook grutto-eieren niet bestand tegen de mechanische maaier van de boer. Weg nest, weg nakomelingen. Albert Beintema, auteur van het boek De grutto, verzuchtte het al: als hij eind april de boeren ziet uitrijden, dan weet hij dat die dag een slachting wordt aangericht. Onder grutto’s, die in totaal minimaal tienduizend kuiken moeten grootbrengen om de soort te behouden. En die vorig jaar alles te samen niet meer dan vierduizend kuikens groot brachten.

De koning van deze weide bij Brandwijk is onttroond. Hij roept, maar krijgt geen antwoord.