Mooie koereigers en te nieuwsgierige koeien

Een zwarte wouw vloog over een akker bij Chateau de Pellebuzan, dook neer op een weiland en kwam even later terug met iets van een rat in zijn klauwen. Hij had honger en begon zijn prooi in de lucht al te verscheuren. De roofvogel had een groepje koereigers op de vlucht gejaagd. Ze streken weer neer tussen een kudde Blonde d’Aquitaines. In de schaduw van een enorme eik kon ik de kudde met koereigers van dichtbij filmen. De kudde schuilde daar kennelijk vaak voor regen en zon, want ik stond met mijn laarzen in de koeienpoep. Er kwam een einde aan mijn filmsessie toen de koeien me in de gaten kregen en steeds dichterbij kwamen. Op het eind kwam een soort van Moeder Overste op me afgesneld. Een luid ‘ho’ kon haar niet meer stoppen. Voor een dommige koe ben ik niet snel bang, maar ik ben toch snel over het schrikdraadje gesprongen!