Vanmorgen vroeg stond ik weer met Carja in de Biesbosch. Dit keer op de Deeneplaat, ook al zo’n prachtig deel van de Biesbosch. Je loopt er afwisseld langs en door struweel, water, slikgebieden, rietkragen en griendbossen. En dat betekent: héél véél verschillende soorten vogels. Vooral veel zangvogels. Heerlijk om die in deze tijd van het jaar te horen en te zien.

Ik raad je aan om er juist in deze weken op uit te gaan. Nog een paar weken, en het hoogtepunt van de voorjaarszang is alweer voorbij. Als de zangvogels eenmaal jongen hebben, stopt het langdurige en overdadige zingen. De jongen voeren heeft dan prioriteit en daar past geen andere drukte bij. Sterker nog, wat heeft het voor zin om veel te zingen, als je dat ook nog eens zichtbaarder maakt voor roofvogels als boomvalk, sperwer en havik? Doe dan liever wat rustiger aan.

Maar ik liep op de Deeneplaat ook met een missie. Dit keer wilde ik de tuinfluiter wel eens filmen. Gisteren zagen we er al een aantal in de oeverbossen rond het Gat van Lijnoorden. Ze bleven toen echter midden in het struweel waardoor ik ze niet kon filmen. Hetzelfde gold voor de tuinfluiter vorige week in de gorzen bij Ridderkerk. Die stoof voor me uit, van knotwilg naar knotwilg, danste van tak naar tak telkens naar de achterkant van de wilg om uiteindelijk in het bos te verdwijnen. Nee, een tuinfluiter te filmen is zo makkelijk niet.

In het griendbos op de Deeneplaat hadden we dit keer geluk. We stapten bijna een bruggetje over, toen ik twee tuinfluiters hoorde zingen. Ze hipten op elkaar af in een knotwilg. Nog altijd in het binnenste van de knot, dus niet te filmen. We gingen er maar eens bij zitten met natte achterwerken als gevolg want de dauw was nog niet verdampt. En dat loonde. Drie á vier tuinfluiters stoven om ons heen. Laag over de grond vlogen ze, van struik naar knotwilg om ook eens tussen de bramen en het riet laag boven de grond te verdwijnen. Twee zien meer dan één en dus wist ik dit keer mijn camera een paar keer snel genoeg te richten om een tuinfluiter ’te vangen’.

Het heeft lang geduurd voordat ik door had dat ik tuinfluiters hoorde. Ik denk dat ik ze lange tijd voor zwartkoppen heb gehouden. De zang lijkt ook wel op die van de zwartkop, zeker wanneer de laatste zich een beetje inhoudt. Maar normaal gesproken is het verschil duidelijk te horen. Evenals de tuinfluiter kan de zwartkop een beetje ingehouden kwetteren en kwebbelen. Maar meestal zwelt bij de zwartkop het gezang aan tot een heldere en keiharde melodie. Een eruptie van heldere klanken. En juist dat heldere en keiharde ontbreekt aan de zang van de tuinfluiter. Die kwettert en kwebbelt dat het een lieve lust is. Wat ingehouden, of, zoals ik het in mijn vlog uitdruk: ‘hij houdt gas in.’

Qua uiterlijk zijn de verschillen groter. De zwartkop heeft een zwarte (man) of een bruine (vrouw) pet en is verder grijs. De tuinfluiter is egaal bruin met een vage oogstreep. Er zijn mensen die beweren dat de tuinfluiter maar een saaie vogel is. Geloof hen echter niet. Ook de tuinfluiter is een geweldige vogel. Om te zien én te horen. Ga dus ook maar eens op missie!

De beste verrekijkers voor vogelaars