Eerlijk gezegd: met nieuwjaar heb ik niet zo heel veel. Te veel herrie en vooral: te veel melancholie alom. Toch kan ik er niet helemaal aan ontkomen. En dus vanavond mijn mooiste tien filmpjes van 2018. Ook op visdief.nl een terugblik die ik in andere media zo verfoei ☺. Hoe tegenstrijdig kan een mens zijn.

#10. Tureluur in de sneeuw

Sjaak en ik wandelden langs de oever van het Grevelingenmeer toen we plots deze tureluur zagen staan. Ik durfde er niet dichterbij te komen, dus filmde ik hem op afstand. Pas achteraf zag ik hoe mooi de oranje pootjes tegen de sneeuw afsteken. Deze tureluur staat voor mij symbool voor twee dingen. De eerste is de kwetsbaarheid. Zie zijn ranke poten, de dunne snavel. Een vogeltje met een gewicht van slechts een paar gram. Het is zo voorbij, beste tureluur en dat weet jij beter dan ik. En het tweede is het tegenovergestelde van kwetsbaarheid: de taaie overlevingsdrang die vogels als deze tureluur in staat stelt barre omstandigheden te overleven.

#9. Velduil in Hâble d’Ault

In de meivakantie reed ik door Hâble d’Ault, een natuur- annex jachtgebied in Picardië, aan de kust. In Frankrijk lopen natuur en jachtgebieden danig door elkaar. Fransen zijn gek. Ze beschieten zelfs wulp en grutto. Op de plassen dreven plastic lokeenden en overal jachthutjes. Maar daar vloog plots een velduil op! En daarna nog één! Mannetje en vrouwtje te samen. Velduilen, pracht vogels!

#8. Mestkever vol parasieten

De natuur is veelzijdig en lang niet altijd romantisch. Neem nu deze mestkever die voor me neerplofte in een bergweide boven het Comomeer. Ik filmde hem met mijn mobiele telefoon met daarop een macrolens. Thuis zag ik pas dat de mestkever vergeven zat met parasieten. Misschien niet de meest frisse opname, maar voor mij wel een heel bijzondere.

#7. Wesp knaagt een stuk hamburger los

Nog een filmpje dat ik met een macrolens op de mobiele telefoon maakte. Een wesp die in onze tuin aan een hamburger knaagt. Zodra het brok vlees loslaat, pakt hij het beet en vliegt hij naar zijn nest. En een paar minuten later was hij alweer terug voor de volgende brok. Binnen no time was het stuk hamburger weg.

#6. Apollovlinder op de Monte Crocione

Ik had er al heel veel achteraan gerend: de apollovlinder op de berghellingen van de Monte Crocione. Let wel: het was juli en ook in Italië was het deze zomer snikheet. Dan is het zweten geblazen. Na ettelijke mislukte pogingen had ik plots geluk: de apollovlinder bleef lang genoeg zitten om hem goed op de korrel te nemen. Een van de mooiste vlinders die ik ken.

#5. Buizerd eet konijn

September, de maand waarin de vogeltrek op stoom raakt. De Maasvlakte is dan één van mijn favoriete gebieden. Dit keer reed ik niet in mijn vertrouwde diesel, maar in de koekentrommel van Carja. Het vuurrode stuk blik bezorgde me die dag het filmpje van de maand: een buizerd die een konijn aan het verorberen is. De benzinemotor maakte een stuk minder herrie tijdens het starten dan die diesel en de buizerd liet me dichter naderen dan ik ooit een buizerd genaderd was.

#4. Bontbekplevieren op de Brouwersdam

Daar lagen we dan, plat op de Brouwersdam. Sjaak was vijftig meter doorgelopen en kwam terug. Ik lag te wachten, want voor Sjaak uit liepen twee bontplevieren. Juist, die kwamen op mij af! Sjaak kom je verderop in dit overzicht nog een keer tegen. Niemand die zo goed kan sluipen. Niemand die zulke vindingrijke ideeën heeft om dichtbij vogels te komen. Daarvan is dit filmpje een sprekend voorbeeld.

#3. Baardmannetjes bij het Lauwersmeer

De dag van vertrek tijdens de herfstvakantie aan het Lauwersmeer. Het was eigenlijk geen ene dag best weer geweest. Behalve de dag van vertrek. Vorst aan de grond, een heldere herfstzon en windstil. Snel nog even naar de vogelkijkhut bij het Jaap Deensgat. En daar kwamen ze: de baardmannetjes waar een vogelaar me op de eerste vakantiedag op had gewezen. Precies op dezelfde plek, precies hoe hij had verteld!

2. Ransuil bij de Donkse Laagten

Ssst, fluisterde Carja. Een uil. Of een uul, want ze zal vast Zeeuws hebben gefluisterd. Op vijf meter van ons zat’ie: een ransuil. Op een paaltje, met zijn ogen halfgesloten. Bij de Donkse Laagten, een natuurgebied in de Alblasserwaard. Hij liet ons naderen en filmen. En toen we terugkwamen van onze wandeling zat hij er nog. Alsof er geen grote zwarte hond voorbij was gekomen. En ook geen ruiter te paard. Sssst, een uul.

#1. IJsvogel op de Philipsdam

Hoe mooi vriendschap kan zijn. Sjaak, ouwe jongen, de geweldige vogeltochten die we dit jaar maakten zijn voor mij onvergetelijk. De sluiptochten door rietland en slik. De grappen, grollen en serieuzere conversaties. Onze tochten naar een zeker bakkertje waar we ons niet alleen aan de Zeeuwse worstenbroodjes laafden. En natuurlijk de talloze foto’s die je me in bruikleen gaf. Prachtige avonturen beleefden we waar deze ijsvogel op de Philipsdam denk ik de meest sprekende voorbeeld van is. Je dreigde het na een uur op te geven en werkelijk, in de allerlaatste minuut fluisterde ik: daar komt’ie. En jawel, daar kwamt’ie. Bedankt kameraad, hopelijk in 2019 weer veel en groots avontuur!