En daar lag ik weer pal voor de plas waar ik vorige week de zomertalingen filmde. Wie geduld heeft wordt beloond, en zo scheerde na een half uurtje een lepelaar laag over. Hij vloog verder en ik was bang dat hij zich door mijn camera had laten afschrikken. Dat viel gelukkig mee, want even later landde hij dan toch om vlak voor me, maar razendsnel, voorbij te dansen. Zo’n lepelaar is in rap tempo voorbij hoor, hij legt de honderd meter haast even snel af als Usain Bolt. En dat gaat aan een plasje zelden goed: al heel snel verdwijnt hij achter gras en riet. Maar laat ons daarover niet treuren. Met video kun je de werkelijkheid naar je eigen hand zetten en dus heb ik het tempo met een kwart vertraagd. Zie je hem net iets beter dan in werkelijkheid. Wat een schitterende vogel toch! Het geluid is ook schitterend, maar niet origineel. Onder mijn camouflagedoek schuurt en kraakt de camera en dat hoor je. Ik heb het daarom vervangen. De opgewekte geluiden van zwarte stern, rietzanger en meerkoet klinken een stuk mooier, vind je niet?