Vanmorgen maakte ik een wandeling om de Crezéepolder in de hoop van dichtbij wat steltlopers te filmen. Die hoop liet ik al snel varen. Er waren mij al diverse wandelaars voor geweest, met hond bovendien, en dan zijn de watersnippen al op de vleugels gegaan. Net toen ik meende dat het een filmloze exercitie zou worden, hoorde ik kleine karekieten in de rietkraag. Pal voor me. En ze doken!

Maar kleine karekieten die duiken, die komen ook wel weer een keer naar boven. Zeker wanneer mijn silhouet niet meer afsteekt tegen de lucht. En dus snelde ik naar een positie lager op de rivierdijk, ging zitten, schoof mijn statief met camera uit en wachtte mijn kans af. En die kans kwam al snel. Een kleine karekiet kroop omhoog richting het zonlicht en nam een minutenlang zonnebad. Hij (of zij) had mij niet in de gaten en bleef minutenlang voor de camera zitten.

Dat het een jonge kleine karekiet is (een ‘juveniel’) zie je aan het korte bedelgedrag dat ik in mijn filmpje heb gemonteerd. Je ziet hoe hij zijn kop draait en een van de oudervogels volgt. Dan een paar schorre kreetjes en het drukke gefladder met de vleugels. Typisch bedelgedrag van jonge vogels.

Over een paar weken zal het jong dit gedrag in zuidelijker streken vertonen. De vogeltrek is immers al in volle gang. Gisteravond hoorde ik zowaar een vlucht kraanvogels boven ons huis in Alblasserdam! Ik kon mijn oren niet geloven, maar gelukkig hoorde Carja het kenmerkende geluid ook.