Vanmiddag even naar de Donkse Laagten gereden. In het weiland stond te veel wind om mijn camouflagedoek te voorschijn te halen. De eerste de beste windvlaag zou het doek hebben meegesleurd. In het struweel was het een ander verhaal. Daar stond nauwelijks wind, dus maar eens onder mijn ‘zitdoek’ gekropen. Een tjiftjaf dook op een paar meter voor me op, maar ik was te langzaam met scherp stellen. Een paar meter op rechts schalde een cetti’s zanger, maar ik keek vooruit. Toen streek een paartje houtduiven boven me neer in de bomen. Ze keken even onderzoekend naar die vreemde lap stof daar beneden, maar het doek wekte geen argwaan. Een mooie gelegenheid om een schuwe houtduif te filmen. Nooit geweten dat zijn ogen even blauw zijn als zijn kop.