In de Donkse Laagten vind je ze nog: blauwgraslanden zoals ze er ooit, en echt nog niet eens zo heel lang terug in de geschiedenis, overal moeten hebben gelegen. Kruidenrijke hooilanden waar het gras de tijd krijgt om lekker hoog op te schieten. Smalle stroken van elkaar gescheiden door levendige sloten. Hier wemelt het nog van de weidevogels en de grutto’s in het bijzonder. Een beetje als de enclave van Asterix en Obelix, maar dan anders.

Gisteren wandelde ik langs de Broekmolen het gebied in. Eerst langs de rietkraag waar ik aan de andere kant van het grasland een grutto in een boomtop zag landen. Als een buizerd zat hij op de uitkijk. Niet naar muizen en mollen, maar naar zilvermeeuw, zwarte kraai, bruine kiekendief en elke andere vogel die wel een kuikentje blieft. Ziet hij één van deze rovers, dan vliegt hij hem aan. Soms met succes, soms met iets minder succes en dan is er een grutto minder op deze aarde.

Sommige mensen zijn inmiddels zo ver verwijderd van de natuurwaarden van weleer dat ze menen dat de achteruitgang van de weidevogels wordt veroorzaakt door juist deze rovers. Helaas voor hen: dat is het paard achter de wagen spannen. De achteruitgang komt echt door de intensieve landbouw. Grutto’s en andere weidevogels hokken noodgedwongen samen in natuurgebieden als de Donkse Laagten en dat trekt uiteraard roofvogels aan. En als een bruine kiekendief of buizerd dan een kuiken weet te vangen, gaat die af van de kleine populatie die nog over is en niet van een grote massa in de weidse polders. Zo kan een populatie ontzettend snel slinken. Nee, de Donkse Laagten vergelijk ik hierboven dan wel met het dorpje van Asterix en Obelix, stand houden tegen oprukkende intensivering en vervuiling zullen onze helden, de grutto’s, uiteindelijk niet.

Maar goed. Ondertussen is de Donkse Laagten een geweldig gebied. Wandel er eens op je gemakje door en let op de flora en fauna. Prachtige plaatjes kun je er schieten met eendenkooi en Broekmolen op de achtergrond. Ook de molen en de kerktoren van Bleskensgraaf steken fraai af tegen de hemel. En heb je geluk, dan krijg je een verrassing te zien zoals ik die ook zag in de schemering: een roerdomp! Hij vloog over, al schreeuwend. Wat een merkwaardig geluid is dat trouwens. En even later een ransuil, jagend boven het weiland. Hij stak de provinciale weg over, en dat ging maar net goed. Hij stoof recht omhoog. Had hij dat niet gedaan, dan was hij geschept door een voorbij razende auto.

De beste verrekijkers voor vogelaars