De steenhommel. Nooit eerder van gehoord. Tot ik deze behoorlijk grote hommel filmde op de kliffen van Picardië. Groot, zwart en een rode kont. Even bladeren in mijn Veldgids Bijen voor Nederland en Vlaanderen leert me dat het een steenhommel is. Hoewel, het zou ook nog een grashommel hebben kunnen zijn, ware het niet dat de ‘achtertibia van de grashommel oranje behaard is’. De achtertibia van de steenhommel is zwart. Voor het geval je iets hebt gemist: de achtertibia is een onderdeel van de achterpoot. De definitie voor tibia is namelijk: ‘Scheen, vierde pootsegment, tussen femur en tarsus. Zoals u ziet, ga je hommels en bijen filmen, dan roept elke onmogelijke term weer een paar nieuwe op. Een semantische vermenigvuldiging waar mijn hoofd van gaat tollen.

Ik heb sterk de indruk dat de achtertibia van de hommel die ik filmde zwart is. Het geel is van het stuifmeel dat de hommel tijdens zijn vele bezoekjes aan de paardenbloemen op de kliffen heeft bezocht. Zoals je ziet, hommels zijn onmisbaar bij de bestuiving van paardenbloemen en van heel veel andere bloemen. Zonder insecten geen bestuiving en geen bestuiving dan ook een stuk minder groente en fruit voor ons mensen. Zie hier de reden om het gifgebruik drastisch te beperken en meer rekening te houden met de insecten in onze omgeving.

Mijn veldgids zegt dat de steenhommel algemeen voorkomt in Nederland. Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren dat ik ooit een steenhommel zag in ons land. Dat kan ook komen doordat ik niet elke hommel achterna ren.

Tibia, steenhommel. Ik heb weer iets geleerd op deze zaterdagochtend. Laat al die andere hommels ook maar eens aan mijn camera voorbij komen. We gaan naar Italië op vakantie, dus dat moet geen probleem zijn. In de warme landen rond de Middellandse Zee wemelt het nog van de bijen en hommels.