In de Donkse Laagten kun je het van dichtbij meemaken: het wel en wee van de grutto’s. Baltsen, foerageren, rusten, alarmeren en natuurlijk ook: strijden om een territorium. Want een territorium mag wat kosten, sterker nog: moet wat kosten. De vrouwtjes houden de verrichtingen van de mannetjes ook in de gaten. Het sterkste mannetje maakt de meeste kans om verkozen te worden. En daarom: hanengevechten in de wei. Vaak niet heel lang, maar soms wel heel vaak.

Eerst landen de twee ‘kemphanen’ bij elkaar. Je ziet de staartveren wijd uit elkaar gaan. De lijven staan fier overeind. De twee uitdagers houden elkaar goed in de gaten. Om plotseling tegen elkaar op te vliegen. Een korte dans in de lucht en dan weer op de grond. Die luchtdans herhaalt zich een aantal maal. Dan landen de twee in het gras, lopen ze langzaam van elkaar vandaan en begint de eerste in de grond te pikken. Einde gevecht. Reken maar dat er nog een aantal confrontaties zullen volgen de komende weken.

Zondag wist ik eerst vanaf de weg twee grutto’s te filmen die overduidelijk de confrontatie met elkaar wilden aangaan. Kijk maar eens naar de staartveren. Maar ze hadden nog een derde partij om in de gaten te houden: de filmer die op zijn knieën achter zijn camera zat. Te groot wantrouwen jegens dat mensenkind lang de weg. Tot een confrontatie kwam het helaas niet. Verderop in het weiland wel. Bij een groepje brandganzen ontbrandt de strijd. De ganzen trekken zich van de grutto’s niets aan. En je ziet: de zon warmt het weiland al aardig op waardoor de lucht zichtbaar trilt:

Monografieën over vogels, waaronder de grutto: