Zondagmorgen keerde ik terug naar de plaats waar ik de dag ervoor vijf bosruiters zag. In de hoop opnieuw een paar steltlopers te mogen begroeten. De wind was hard, het waterpeil stond laag en steltlopers waren in velden noch wegen te bekennen. In de verte landde een purperreiger. Veel te ver weg. In het riet zat een kleine karekiet, maar zo veel stengels ervoor, daar viel de camera niet op scherp te stellen. Een eindje verderop zat een grutto op een paaltje. Niet heel opzienbarend, maar altijd een dankbaar object om vast te leggen.