Terwijl ik op zoek was naar een witoogeend, viel mijn oog op deze grote zilverreiger. Die op slechts een tiental meters afstand zijn veren stond te poetsen. Niet eerder maakte ik mee dat een grote zilverreiger bleef zitten met mij in de auto zo dichtbij. Het zal de vrieskou wel geweest zijn, denk ik. Zo min mogelijk energie verliezen is dan het parool. Terwijl smienten, kuifeenden, krakeenden en wilde eenden hem voorbij zwemmen en aan elke kant een slobeend staat uit te rusten, poetst de grote zilverreiger zijn oogverblindend witte veren. Zie zijn veren, de gele snavel en vooral zijn ogen.