Gisteren berichtte ik van twee jagende lepelaars voor vogelkijkhut De Zwartkopmeeuw in de Hellegatsplaten. Even daarvoor zat ik nog in Het Rammegors bij Sint-Philipsland. Dit natuurgebied staat sinds een paar jaar in verbinding met de Oosterschelde en verandert langzaam in een stuk kwelder. Dat proces staat momenteel geloof ik stil, omdat de sluis dicht staat. Maar dat zoute water zal er over een poosje weer instromen. Of die ingreep de miljoenen euro’s waard zijn, is niet aan mij om te beoordelen. De roerdompen zijn in ieder geval gevlogen. Maar er komt ook mooie, oorspronkelijke natuur voor terug. Op een oude kaart uit de zeventiende eeuw staat Het Rammegors al vermeld. Als zilt kweldergebied. Zouden er toen ook al lepelaars hebben rond gescharreld? Deze groep filmde ik vanaf de Krabbenkreekdam. Ik ben zo laag mogelijk gaan zitten, de schrammen van de bramen zie je nog op mijn benen. Onder mijn camouflagedoek was het heerlijk toeven en de lepelaars, erg schuw, zagen me niet. Het nut van dat doek is weer eens bewezen. Wel een beetje tegen de zon in, het kan niet altijd ideaal zijn.