We hadden de sneeuwgorzen als doel. Die zitten op de zeereep op het strand van Westenschouwen. Een makkie dachten we. Gewoon langs de duinenrij wandelen en je komt ze vanzelf tegen. Dat was een ernstige misvatting. We zagen er niet één. Even dacht ik er drie te zien, maar het bleken groenlingen te zijn. Wat doet een mens dan? Die gaat via het bos terug naar de parkeerplaats. En komt dan goudhaantjes tegen, met een enkel vuurgoudhaantje.

Goudhaantje en vuurgoudhaantje zijn de kleinste vogeltjes van Europa. Nog geen tien centimeter lang en een gewicht niet hoger dan 5,5 gram. Deze kleine beestjes moeten aldoor eten om in leven te blijven. Vandaar hun drukke gedrag. Geen moment zitten ze stil. Ze springen van tak naar tak en van stam naar stam. Op zoek naar insecten en spinnetjes. Die er kennelijk behoorlijk veel zitten, want ze pikken voortdurend iets op.

• 

• 

• 

• 

Ik vind deze kleine vogeltjes moeilijk om te filmen. Het begint er al mee dat je ze lastig te zien krijgt. Ik hoor ze meestal wel, maar zien ho maar. Als je er dan eentje in het vizier hebt, dan moet je er achteraan. Gelukkig zijn ze niet schuw en laten ze zich goed naderen. Maar altijd zit er wel een takje voor waarop de camera scherp stelt. Nee, goudhaantjes filmen valt niet mee, maar daarom het is een sport op zich.

Mijn tips om goudhaantjes te zien:

Wil ook jij goudhaantjes (en vuurgoudhaantjes) zien, denk dan eens aan het volgende:

1. Bezoek in het najaar en in de winter een bos met open stukken die begroeid zijn met struiken. Braamstruiken doen het goed bij goudhaantjes. Ga lekker struinen. Geheid dat je op een gegeven ogenblik goudhaantjes hoort piepen. Het maakt niet veel uit of je nu een naaldbos of een loofbos bezoekt. Ik kom goudhaantjes in beide soorten bos tegen. En dat geldt ook voor het vuurgoudhaantje. Overigens hadden wij achter onze vorige woning een enorme taxus staan. Elk najaar streken daar groepjes (vuur)goudhaantjes in neer. Dat vond ik heel opvallend. Kennelijk voelen deze vogeltjes zich toch ook heel goed aangetrokken tot naaldbomen.
2. Bezoek de duinen. Er zitten opvallend veel goudhaantjes in lage struiken die de duinen bedekken.
3. Bezoek tijdens de najaarstrek trektelposten aan de kust. Ieder jaar bezoek ik bijvoorbeeld de Maasvlakte. Daar ploffen de goudhaantjes dodelijk vermoeid neer van de lange reis. Ze zoeken in de lage struiken en zelfs tussen de bloemen naar insecten om bij te tanken. Ze laten je vaak heel dichtbij komen. Ook de Zuidpier bij IJmuiden zie ik elk jaar vermoeide goudhaantjes tussen de rotsblokken.
4. Hou je oren in conditie. Hoe je je oren in conditie houdt, weet ik niet. Maar bij het klimmen der jaren gaat het gehoor achteruit. En welke tonen je het eerste niet meer hoort? Juist, de ijle geluiden die goudhaantjes maken. En ik geef je op een briefje: hoor je de goudhaan niet meer, dan zie je hem ook steeds minder. Om die reden stop ik mijn oren altijd dicht als er een enorme herrie wordt geproduceerd. Door het afsteken van vuurwerk bijvoorbeeld. Dan loop ik met oordoppen in. Of als iemand met een kettingzaag of ander apparaat bezig is. Handen tegen je oren en stug doorlopen. Want al die megaherrie beschadigt je oren. Wees er zuinig op! Hoe langer je de goudhaan kunt horen, hoe mooier het is!
5. Wees alert op groepjes mezen die voorbij vliegen. Er kunnen goudhaantjes bij zitten!

In de volgende vlog laat ik een paar opnamen zien die ik vrijdag allemaal maakte in het bos bij Westenschouwen. Sjaak maakte de foto’s.