De hele ochtend had ik op de Maasvlakte achter goudhaantjes aangerend, van de ene vuurdoornstruik naar de andere. Waren ze niet schuw, dan wel druk. En waren ze niet druk, dan wel schuw. En toen ploften op de terugweg bij de auto plots twee goudhaantjes in een laag vlierstruikje. Zonder al te hoge verwachtingen naar het struikje geslopen. Ik hoorde ze wel, maar zag ze niet. Totdat ik door kreeg dat er één vlak voor mijne snufferd zat! Van dat exemplaar heb ik een paar momenten vastgelegd. In de opname lijkt een goudhaantje heel wat, in werkelijkheid is het de kleinste vogel van Nederland!