‘Ga, mijn kleintje, ga en wordt groot!’, lijkt deze grutto te roepen. Want wat je in het eerste shot niet ziet (maar wel kunt horen als je goed luistert) is dat er een kuiken door het hoge gras scharrelt. Af en toe komt het kleintje te voorschijn en duikt hij op bij de sloot. Het piept en dat betekent: ‘ik ben er nog’.  Ik was er ook nog, in mijn gitzwarte Peugot die het fietspad flink blokkeerde. En dus begrijp je wel dat die roepende oudervogel geen wens voor zijn jong de wereld in slingert. Het is alarmeren vanuit het diepst van zijn hart. Gelukkig scheidde een brede sloot mij van het kuiken (en ben ik een braaf ventje dat mijn auto niet uit kwam). Het kuiken scharrelde gewoon door het gras en pikte nu en dan een mugje van een grasstengel. Het was er trouwens slechts één! Eén kuiken, dat is niet best. Grutto’s leggen over het algemeen meer eieren per legsel. Als je dan ook nog eens weet dat een belendend perceel vandaag of gisteren is gemaaid, dan heb je misschien wel een vaag vermoeden wat ik nu denk. Een paar kuikens hebben het maaien helaas niet overleefd. Eén kuiken, en dat terwijl ik eind vorig jaar een rapport las waarin wordt gesteld dat er minimaal tienduizend kuikens per jaar groot moeten worden wil de grutto stand houden in ons land. Als die ouder-vogel het dan niet roept, dan doe ik het wel, zachtjes maar niet minder gemeend: ‘Ga, mijn kleintje, ga en wordt groot!’