Een weekend waarin van vogels kijken weinig komt en dus nog wat achterstallig onderhoud gepleegd. Bijvoorbeeld een filmpje met (bijna) al mijn waarnemingen in de Camargue. Waar we eind april op vakantie waren. Dat moest er nog van komen, en dat is nu dus gemaakt. Natuurlijk kon je mijn praktische tips over vogels kijken in de Camargue al wel raadplegen.

Ik schrijf bewust: bijna al mijn waarnemingen. Een groot aantal waarnemingen heb ik simpelweg niet kunnen filmen. Neem alleen al de nachtegaal die in zo ongeveer elke struik zit te zingen. Een vogel midden in een struik laat zich nauwelijks filmen. Ook de roodkopklauwier liet zich niet vastleggen. Toen ik de auto naar hem stuurde, vloog hij op en weg. Of neem nu de dunbekmeeuwen. De zon brandde onbarmhartig op me. Door het hevige trillen van de lucht was mijn opname faliekant mislukt. Maar dat ontdekte ik pas thuis.

De lachsterns lieten zich ook maar matig filmen. Ik heb ze wel, maar niet goed. Een reservefilmpje voor later. De grote sterns zaten te ver weg. De krooneend zat eveneens te ver weg. De ijsvogel was me te vlug af. En die ene vroege scharrelaar zat er in vol tegenlicht. Zo zwart als een merel en bovendien behoorlijk bewogen. Dan moet ik de hop natuurlijk nog noemen. Die zag ik op een aantal plekken, maar vliegend en dan ook nog eens vanuit een rijdende auto. Dan pleegt een normaal mens niet te filmen. Dat is nergens aan te raden, maar zeker in Frankrijk niet. Bekeuringen voor dit soort merkwaardig gedrag zijn er niet mals, en terecht. Voor de bonte strandlopers en kanoet geldt hetzelfde als voor de dunbekmeeuwen. De kleine zwartkop zat ook al diep in de struiken. En de vele huismussen heb ik gewoon laten vliegen.

Maar de flamingo’s, de ralreiger, bosruiter, bijeneter, kuifleeuwerik en die fantastische strandplevier en al die andere waarnemingen heb ik wel kunnen filmen En die zie je in deze compilatie: