Het is deze week alles Polder Vockestaert wat de klok slaat. Een ode aan nieuwe natuur, aangelegd op een plek waar voorheen verknoeide natuur lag. Vermoed ik. Zelfs de oudere vogelaars die ik er trof konden zich niet meer herinneren hoe Polder Vockestaert er tien jaar geleden bij lag. Was kennelijk niet erg in trek, concludeer ik dan. Er kwam geen hond. Nu wel. Letterlijk. Mensen met honden komen langs. Meestal niet best wanneer je vogels kijkt. Maar eerlijk is eerlijk: ik nam ze voor lief, want dit natuurgebied is ook een recreatiegebied. Het een is er niet zonder het ander. En ondertussen wemelt het er van de rietvogels waaronder deze verrassende soort: de winterkoning. Ze zongen tegen elkaar op. Eerst de een, dan de ander. Hoog in de stengel. En ze lieten mij dicht naderen. Totdat het ze te gortig werd en weg waren ze. Als een schicht, laag over de grond. Bij Sliedrecht wil een lokale partij ook een natuur-recreatiegebied realiseren. Laat ze maar eens in Polder Vockestaert gaan kijken. Ter inspiratie ende vermaek.