In Noord-Italië wemelde het van de dikkopjes. Veel grote dikkopjes en spiegeldikkopjes. Het zo vurig gehoopte geelsprietdikkopje bleek telkens of een groot dikkopje of een zwartsprietdikkopje. Tot we terug kwamen van een bergwandeling bij Staffa en we twee dikkopjes in paarhouding zagen zitten. Zowaar, de knoppen van de voelsprieten waren op het uiteinde helemaal geel! Wel wat weinig geel, dus ik heb me drie slagen in de rondte gezocht op internet en in veldgidsen. Veel geelsprietdikkopjes hebben meer geel op de knop, maar een aantal ook de hoeveelheid geel zoals in deze opname: