Voorgaande jaren weerhield de afkeer voor industrie, lappen asfalt en rokende schoorstenen me niet om naar de Maasvlakte af te reizen in de herfst. De reden: hier maak je de najaarstrek van dichtbij mee. En zo toog ik vorige week ook weer verwachtingsvol naar de voormalige vuurtorenvlakte in de hoop er weer goudhaantjes, bonte vliegenvangers en tapuiten te filmen. Mijn bezoek was echter van korte duur. Ik draaide de parkeerplaats op en er met dezelfde gang direct weer van af. Hieronder lees je waarom.
Actuele Top 10 Best Verkochte Verrekijkers Wat is de Top 10 Best Verkochte Verrekijkers van dit moment? En welk merk staat het meest in de Top 10? |  |
Toen ik de nieuwste editie van De Grote Bosatlas opende en overzichtskaarten van Nederland uit 1900 vergeleek met die van nu, schrok ik enorm. Waar ooit het groen dominant was, overheerste nu een deken van asfalt, industrie en bebouwde kom. Wat een schade hebben wij toegebracht aan het landschap! Die schade was langzaam maar zeker ontstaan in de loop van meer dan honderd jaar. Op de Maasvlakte echter verloopt de afgang een stuk sneller.
De Maasvlakte: een grote bouwput
Toen ik vorige week de Maasvlakte opreed, was het een jaar geleden dat ik er voor het laatst was. De ervaring was niet aangenaam. In dat jaar was er wel héél véél veranderd, en niet ten goede, bekeken vanuit het perspectief van een vogelaar. Het veld voor de stranden waar voorheen morinelplevier en arendbuizerd te zien waren, is inmiddels bouwterrein. Zelfs op de voormalige Vuurtorenvlakte zag ik een bouwput, reden om de parkeerplaats direct te verlaten. Nou ja, de echte reden was dat die bouwput bereikbaar moet zijn, en zelfs de kleinste struiken daarvoor verwijderd zijn. Een jaar geleden filmde ik er nog een stel bonte vliegenvangers. Er moet nu wel een heel bijzondere vogel neerstreken wil ik nog eens over de vlakte alhier rond zwerven. Sterker nog: het is maar de vraag hoe lang je nog over dat terrein zwerven mag. Even terzijde: een aantal jaar geleden sprak ik een collega en mede-vogelaar en voor hem was één van de verwijderde struiken een levende herinnering aan de roodkopklauwier die hij daar had gezien. De struik is weg, hopelijk blijft de waarneming in zijn geheugen geprent.
Uit armoede reed ik terug, naar het strand bij de Slufter. Waar ik het geluk had dat er een enorme groep grote sterns op het strand zat. En die prachtige drieteen. Zo kan het ook nog eens gaan. Vandaag keerde ik terug naar het strand, en zag ik alleen maar kitesurfers. Op het juiste moment op de juiste plaats. Het gaat niet alleen voor voetballers op.
Het voordeel van kitesurters is dat ze niet verankerd zijn in de grond. Na een paar uur in de weer te zijn geweest op de golven en in de wind, pakken ze hun boeltje in en gaan ze naar huis. Dat is anders met de distributiecentra en andere bedrijven die op de Maasvlakte uit de grond worden gestampt. En dacht ik vanmorgen even op Slag Baardmannetje aan het Oostvoornse Meer naar roodhalsfuut en ijsvogel te moeten zoeken, daar kan ik dat voortaan wel nalaten. Er is een zonnepark in aanbouw! Hoe verzin je het! Ik ben voorstander van duurzame energiewinning, maar wie verzint het nu om deze mooie plek op zo’n afzichtelijke wijze te verwoesten? Is er in de havens een tekort aan platte daken of zo? Ik snap werkelijk niets van de plannen om waterplassen, meren en zelfs stukken zee te betegelen met zonnecellen. Het is een doorgaande verwoesting van de natuur die absoluut niet nodig is. Laat het bedrijfsleven zijn verantwoording nemen, en zeker die bedrijven met enorme oppervlaktes aan plat dak. Niemand die er last van zal hebben dat die platte daken worden vol gelegd met zonnevellen. Ik begin de boeren steeds beter te snappen wanneer zij wijzen naar Schiphol en andere bedrijven die buiten schot blijven in de discussie rond stikstof en vervuiling. Ja, ik vind dat de boeren duurzaam moeten produceren, maar niet alleen zij! Uitsluitend de boeren dwingen tot verduurzaming is in dit licht een gotspe.
Terug naar de Maasvlakte. Eerlijk gezegd is er van mijn liefde voor de vlakte niet veel meer over. Natuurlijk snap ik best dat de Maasvlakte niet is aangelegd met als doel natuur te creëren. Maar het tempo waarin de vlaktes worden vol geplempt met asfalt en bedrijfsgebouwen, is wel héél hoog. Waar ik tot voor kort de lofzang aanhief over de Maasvlakte als één van de beste plaatsen om de vogeltrek te volgen, daar hou ik voortaan in. Een terrein dat gisteren nog toegankelijk was voor vogelaars, kan morgen zomaar gesloten zijn. En voor veel mensen, waaronder ook mezelf, is de vlakte te ver rijden om zo’n afgang te riskeren.
Gelukkig: nog wel andere goede locaties op de Maasvlakte
Zijn er dan helemaal geen plekken meer om op de Maasvlakte vogels te kijken? Natuurlijk wel. Overal kan zomaar een bijzondere soort neerploffen. Zo werd vorige week een sperwergrasmus gezien. En ik had dus die geweldige ervaring met grote sterns en drieteenstrandloper op het Slufterstrand. En wie de zeetrek volgen wil, die wende zijn blik vanaf de vogeltelpost op de duinen naar de Noordzee. Met de havens in je rug zie je geen spoortje van de bedrijvigheid, tenzij je de enorme zeeschepen in de verte mee wil rekenen.
Wil je redelijk eenzame natuur beleven op de Maasvlakte, parkeer dan je auto bij Slag Baardmannetje langs het Oostvoornse Meer. Wandel in westelijke richting naar de Westplaat. Hier zijn het alleen de windmolens die je doen herinneren aan de bedrijvigheid. Vandaag wandelde ik naar het eind van het pad. Massa’s zwartkoppen doken voor me uit de struiken in. Een slechtvalk vouwde boven zijn hoofd zijn vleugels. Twee goudhaantjes doken in de hop. Mijn eerste koperwiek zwierde door de vuurdoornstruiken. En zowaar twee sperwers, ze flitsten achter de struiken voorbij. Toch ook hier een herinnering aan een beter verleden. Een flashback aan de keren dat ik De Bonte Piet bezocht, de befaamde hut vanwaaruit de meest bijzondere waarnemingen werden gedaan. De hut werd gesloopt, er kwam een curieus muurtje voor in de plaats. De beheerder van Zuid-Hollands Landschap heeft er nu een metalen vogelkijkscherm geplaatst, een geval met zulke grote gaten erin dat de wadvogels jou eerder zien dan jij hen. Het was halverwege hoge water, maar de zwarte kraai en grote mantelmeeuw ver op het wad keken mij argwanend aan. Zouden de beheerders van dit soort terreinen zelf wel eens vogels kijken, vraag ik me dan af? Als dat zo is, dan zet je dit soort nutteloze en tochtige gluurmuren toch niet weg?
Een uur later had ik eenzelfde ervaring bij de gluurmuur voor de vogelvallei. Kwam ik aanlopen, stak ik mijn hoofd voor zo’n kijkgat, gingen de lepelaars meteen op. Beter een kleine, goed geplaatst vogelkijkhut, dan een tochtige gluurmuur die de schuwe vogels de schrik van hun leven bezorgen telkens als ze het silhouet van mijn hoofd zien.
Je merkt het, mijn liefde voor de Maasvlakte is wat bekoeld. Het is vooralsnog geen te mijden plek, maar vanzelfsprekend dat ik er elk najaar nog vogels ga kijken is het niet meer.
Alles voor een diervriendelijke tuin Het hele jaar rond de dieren in je tuin welom heten. Met de juiste nestkast, een voederplank, waterschaal of schuilmogelijkheden. Op Vivara.nl vind je een uitgebreid aanbod aan betrouwbare natuurproducten voor in de tuin. |  |