De Crezéepolder is één van de weinige zoetwatergetijdegebieden in Zuid-Holland. Ik ging er vorig weekend heen om naar grutto’s te zoeken.

De grutto, vogel des vaderlands, keert in deze weken weer terug uit Zuid-Europa en Afrika. Op waarneming.nl had ik gezien dat er acht waren gezien in de voormalige landbouwpolder bij Ridderkerk. Dat was een goede reden om er op uit te trekken en een rondje rond de Crezéepolder te doen. Het leuke van de polder is namelijk dat je er omheen kunt lopen. Een rondje is ongeveer vijf kilometer. Hou je een normaal tempo aan dan ben je in een uurtje rond. Meestal wordt het echter langer. Want zie of hoor ik vogels, dan moet ik even stoppen.

Tijdens onze wandeling, want we waren met ons tweeën, hoorden we plots baardmannetjes in de rietkraag. Ze zaten laag in het riet. Af en toe kwamen ze te voorschijn, eventjes maar en helaas niet voor mijn ogen. Ik hoorde ze wel, maar zag ze niet. Het was een paartje en gelukkig telt horen ook als een waarneming.

Achter het riet ondertussen, viel het slik vrij. Het water in de Crezéepolder staat immers in contact met de rivier de Noord. Loop je over de rivierdijk dan stroomt aan je ene hand de rivier en aan de andere kant zie je bij laag water uitgestrekte slikgebieden. En dat slik, dat zit barstensvol etenswaren voor de steltlopers, eenden en ganzen. Geen wonder dat die acht grutto’s na hun lange vliegreis vanuit het zuiden hier neerstreken. Ze willen snel weer aansterken voor het broedseizoen begint en dan ga je op zoek naar een vruchtbaar stukje slik. Helaas, ik kreeg de grutto’s niet in het vizier. Wel tientallen kemphanen, toch ook fraaie steltlopers. Ook zij zijn op weg naar het noorden. Ze zullen uiteindelijk zelf nog verder naar het noorden trekken dan de grutto’s. Naar Scandinavië en naar de toendra’s in het hoge noorden.

Het waaide hard, en dat is niet in het voordeel van de filmer. Voortdurend stond mijn camera te trillen op het statief. Je hoort in dit filmpje daarom een flinke ruis. Was het alleen de wind, dan was het nog de natuur. In de Crezéepolder hoor je echter ook nog een andere ruis, eentje die nooit stopt: die van het verkeer over de A15. Helemaal stil is het natuurgebied nooit. Jammer aan de ene kant, maar aan de andere kant ook wel mooi. Het contrast met de lap asfalt, de markante brug over de Noord, de bedrijvigheid om het natuurgebied en de woningen aan de andere kant van de rivier kan niet groter zijn. Zelfs in zo’n dicht bebouwd gebied kun je interessante natuur creëren. Natuur waar de lokale bevolking ook nog eens dankbaar gebruik van maakt. Joggers, wandelaars, hondenbezitters, mensen met kleine kinderen, vogelaars (ja, die ook) en sportvissers, het komt er allemaal te samen. De natuur spreekt kennelijk heel veel mensen aan. Koesteren dus, dat postzegeltje groen en al die andere perceeltjes natuur in onze omgeving.

En de grutto’s? Die ga ik de komende weken vast wel zien. Vandaag las ik dat er maar liefst vijfhonderd zijn gezien in de Biesbosch. Dat jaarlijkse festijn wil ik ook nu weer meemaken. Wie weet zelfs dit weekend al.