Het kan nog net: een opname van een gamma-uiltje. Geschoten in augustus. Je krijgt er bovendien een gezellige onder-ons conversatie bij zoals dat gaat als je samen in het veld aan het fotograferen bent. Het gamma-uiltje is een heel algemene soort. Struin ik op een zomerse dag over een dijk, dan schieten er geheid overal van die bruine motten op. Om subiet weer als een raket het hoge gras in te duiken, onbereikbaar voor mijn camera. Het zijn bijzonder nerveuze schepsels, die gamma-uiltjes. Dit keer hadden we geluk. Dit exemplaar verkiest een andere tactiek om aan de vermeende jager te ontkomen: stil zitten op een uitgebloeide bloem. ‘Het is net een vogelkeutel,’ merk ik op. Haast niet te zien, perfecte schutkleur. ‘Ik ben er erg blij mee,’ vervolg ik. Ja ja, de hand van deze volwassene is snel gevuld. Maar o wee, wanneer deze volwassen kerel een ochtend op pad is geweest en er helemaal niets van heeft kunnen bakken. Dan hoor je een geheel andere conversatie. Na de terreurvlogger de terreurnatuurvorser. Wel te filmen, maar voor publicatie niet geschikt. Dat kunnen we dit land-in-verwarring maar beter besparen.