Lag het aan de verkoudheid waarmee we allebei rondliepen? Was de nachtrust onvoldoende? Of maakten we simpelweg de verkeerde keuzes? Feit is dat het een behoorlijk tam rondje Zeeland was, dat Sjaak en ik vandaag maakten. Ook een beetje te stereotype, concludeerden we. Van de Grevelingendam naar Noord-Beveland en toen over de Neeltje Jans naar de Brouwersdam. Maar veel vogels? Niet gezien!

Hoogtepunt: zwevende buizerd

Eén van de hoogtepunten zou de groep toendrarietganzen moeten zijn geweest langs de N59. Met gevaar voor onze levens keerde ik de auto. We brachten onze camera’s in gereedheid en reden op de ganzen af. Die zaten vlak langs de parallelweg op een weiland. En toen we bij het weiland kwamen, was de verleden tijd volkomen terecht. Weg waren ze!

Op naar het volgende hoogtepunt. Dat werd wel vastgelegd. Een buizerd die boven de Grevelingendam zweefde. ‘De soort bidt ook wel met traag slaande vleugels boven het terrein,’ zo vermeldt de geweldige Roofvogelgids van Lars Gejl terecht. Een fraai gezicht met op de achtergrond het dorpje Bruinisse. Even werd hij vergezeld door twee eksters. Langs de Grevelingendam zagen we verder soorten als rotgans, wulp, kanoet scholekster, tureluur en pijlstaart.

Door naar Noord-Beveland. Eerst naar het landbouwhaventje bij Colijnsplaat. Een vaste locatie. Wat bonte strandlopers, een enkele tureluur en wulp plus een groepje smienten zagen ons aan komen rijden. De gehoopte sneeuwgorzen bleven uit. Op een akker een groep rotganzen en zowaar een bruine kiekendief. Maar daar bleef het bij. En over de Inlaag Keihoogte, normaal gesproken toch een natuurgebied waar we veel zien, nu wat Canadese ganzen, wintertalingen, slobeenden en in de verte een groepje zwarte ruiters. Meer niet, dus snel weg. Maar de Neeltje Jans was ook mager met één middelste zaagbek in de haven en dus naar de Brouwersdam. Waar de zee zo goed als leeg was. Gelukkig scharrelden er groepjes paarse strandlopers over het talud. Zij redden onze dag. In de Spuisluis filmen we de kuifaalscholver te midden van zijn ‘gewone’ neven. Een eerste zeehond duikt op. En bij de blokkendam proberen we een zilverplevier vast te leggen. Geen duikers, en ook niet de zwarte zeekoet en ijseend die er gemeld zijn.

Zo kan het dus ook gaan als je door Zeeland toert op zoek naar vogels. De buizerd was een hoogtepunt en daar sluit ik mee af: