Elk jaar blijft een aantal lepelaars in ons land ‘hangen’. Ze vliegen niet naar Zuid-Europa of helemaal naar Afrika om daar te overwinteren, nee, ze proberen hier de winter te overleven. Is het een kwakkelwinter, dan is de kans dat ze de lente halen behoorlijk groot. Valt het echter een keer flink tegen, dan krijgen de blijvers het zwaar.

De winter van 2020 zal waarschijnlijk de boeken ingaan als een warme winter. Tenzij Koning Winter alsnog ontwaakt en ons in maart gaat trakteren of een flinke portie vorst. Eerlijk gezegd hoeft dat voor mij niet meer zo. En voor deze lepelaar waarschijnlijk ook niet. Nu verblijft hij juist in een omgeving waar de vorst wat minder impact heeft. Hij foerageert in één van de karrenvelden achter Zierikzee en die liggen pal tegen de Oosterschelde aan. Zout kwelwater sijpelt de polder in en dat zorgt voor brak water in sloten en plassen. En brak water, dat bevriest nu eenmaal minder snel. De lepelaar kan hier lekker blijven foerageren, ook als het zou gaan vriezen.

Een voordeel van overwinteren in ‘eigen’ land is dat de blijvers als eerste in de broedkolonie arriveren en daar de beste plekjes kunnen bemachtigen. Ook de de lange reis naar het zuiden natuurlijk niet zonder gevaar. Het schijnt dat met name de reis van zuid naar noord riskant is. Moeten de lepelaars (en andere trekvogels) een felle passaatwind trotseren, dan vallen er veel slachtoffers. Felle winden kosten namelijk veel energie, of blazen de vogels een richting uit die ze niet in willen.

De lepelaar in dit filmpje is echter een jongeling. Zijn snavel is nog roze. Hij heeft nog een traject richting de volwassenheid af te leggen. Wil je meer leuke feitjes over de lepelaar lezen, open dan deze blog. Een leuke waarneming van een tropische vogel die storm Ellen probleemloos lijkt te doorstaan: