Zojuist besloten tot een experimentje. Lukt het mij mijn opname van een grutto te combineren met uitspraken van beroemde filosofen? Al was het slechts één zin. Van de grootmeester Zymunt Bauman bijvoorbeeld, de bedenker van de term vloeibare wereld. Ik ben namelijk het boek Filosofisch veldwerk van Florentijn van Rootselaar aan het lezen. Hij ging in gesprek met filosofen als Bauman, Nussbaum, Stiegler en Sloterdijk. ‘Niets blijft onaangetast,’ zegt de toen nog levende Zygmunt Bauman. Hij doelt op de snel veranderde wereld. Daarvan kan deze grutto zomaar het symbool zijn. Nog maar enkele tientallen jaren geleden wemelde het nog van de grutto’s in de weidegebieden. Kom daar nu eens mee om! Of de grutto zich daar zorgen over maakt, betwijfel ik. Maar wie weet. Ik vond daarom de melodie Mysterious sorrows best toepasselijk.
En dan, heel mooi met het oog op de grutto vlak buiten ons dorp: ‘Buiten de polis kunnen alleen engelen en dieren leven.’ Missie geslaagd, deze uitspraak van Bauman brengt mijn gedachten op een of andere manier wel bij deze grutto. Het is zonder twijfel een dier en héél, héél misschien ook wel een engel (wat mij betreft zeker in de betekenis van ‘kwetsbaar wezen’). Ik was immers buiten de polis en daar zat ik gans alleen roerloos achter het hek, met mijn camera gericht op deze fraaie steltloper. Maar er zit wel een adder onder het gras: Bauman heeft het niet over de natuur, hij heeft het over de sociale mens. En die heeft buiten de polis niets te zoeken. Sterker nog, hij haalt Socrates aan die liever gif dronk dan zich uit Athene te laten verbannen. De natuur als ultiem niets-gebied, wij Nederlanders weten het als geen ander. De natuur, die is er om te temmen. Woeste gronden moet in cultuur worden gebracht. En landbouwgebied teruggeven aan de natuur? Voor velen een vreselijke gedachte. Dan nog een laatste uitspraak van de wijze Bauman: ‘We moeten wel veranderen, omdat de omstandigheden ons dwingen. Op de lange duur is onze manier van leven niet duurzaam.’ Of de grutto er dan nog is zullen we zien (of niet).
Zo, en hier zet ik een punt. Of Nussbaum in Filosofisch veldwerk uitspraken doet die ik bij een van mijn filmpjes kan brengen zullen we zien in een volgende blog. Nu eerst mijn grutto en zijn mysterious sorrows:
De beste camera’s om vogels te fotograferen:
#1. Canon EOS 1D X Mark II DSLR
Een sublieme camera die excelleert op gebied van fotografie én video. Een professionele camera voor een professionele prijs.
#2. Nikon D5 DSLR
Top of the bill voor professionele fotografen én filmers die de natuur willen vastleggen. Extreem snel, een subliem AF systeem en uitstekende beeldkwaliteit zelfs bij weinig licht. Filmen kan in Ultra HD 4K kwaliteit. Een sublieme camera met één nadeel: het prijskaartje. 'It is extremely fast, an incredible AF system, and second to none when it comes to shooting in low light.'
#3. Panasonic Lumix S1H
Een 4-6K cinematografische systeemcamera met een full-frame sensor die een sublieme filmkwaliteit biedt. Voor zowel de ervaren cineast als de videoamateur die de hoogste eisen stelt aan zijn filmopnames.
#4. Nikon D500 DSLR
Een van de populairste camera's onder amateurfotografen. En een stuk goedkoper dan de twee professionele camera's in dit overzicht.
#5. Canon EOS 7D Mark II DSLR
Is het goedkopere broertje van de Canon EOS 1D. De EOS7D heeft een groot aantal eigenschappen gemeen met zijn professionele broer. Hij is alleen een stuk lichter, heeft een kleinere sensor, maar natuurfotografen kunnen er echt hun hart mee ophalen. Groot voordeel is verder dat hij een een stuk lichter is dan de EOS 1D.
#6. Sony Cybershot DSC-HX400V
Deze camera is eigenlijk onvergelijkbaar met de vier modellen hierboven, maar toch wil ik hem vermelden. Ik film er namelijk zelf mee en ik ben er reuze content mee. De 50 x optische zoom heeft mij al heel wat mooie opnamen opgeleverd. En dat tegen een heel schappelijke prijs.