De pijlstaart is een fiere eend, althans de mannelijke versie. Hoog gezeten op het water met als roer zijn lange staart laveert hij tussen de wilde eenden. Een rank scheepje tussen plompe boten…

Maar schuw dat de pijlstaart is! Ik had met deze ene man veel geluk, hij bleef uiteindelijk op de golven. Een eindje verder, bij het Rammegors, zat een groepje pijlstaarten in de zon mooi te zijn. Ongeveer zeventig meter was ik van ze verwijderd. Het leek goed te gaan; mijn silhouet ging schuil tegen de dam. Die ene beweging met mijn statief was de heren en dames te veel. Ze gingen prompt op de wieken en waar ze neerstreken kon ik niet eens meer zien. En bij het vogelkijkscherm in Het Stinkgat was het helemaal bar. Ze zagen me door de kijkgaten het trapje op gaan en daar gingen ze al. En de prachtbeelden erbij!