En toen lag ik languit op het fietspad naar een distelvlinder te loeren. Het insect warmde zich op in de avondzon. Gelukkig kwam er niemand voorbij fietsen. Ik heb op die manier al eens iemand de stuipen op het lijf gejaagd. Hij dacht dat ik met een hartaanval op het koude asfalt was neergeploft en zag zichzelf al tevergeefs reanimeren. Het was nu echter gelukkig een fraaie dagvlinder die mij dwong gestrekt te gaan. Een kever en een paar mieren komen voorbij. En als experiment een keer in zwart-wit. Ook wel mooi, vind ik. En dat allemaal met mijn fijne Sony Cybershot 400.