Dansen als de meeuwen is één van de essays in het gelijknamige boek van Tijs Goldschmidt, evolutiebioloog, schrijver en winnaar van de P.C. Hooft-prijs 2023. Nooit eerder las ik een boek van hem, en nu dus meteen een wel héél kloek boek met essays en brieven van zijn hand. Bij zo’n uitgave denk ik meestal: waar gaat het over? En dat dacht ik dus ook toen ik dit boek in handen had. Ga je echter lezen, dan blijf je lezen. De essays en brieven zijn niet alleen inhoudelijk interessant, het zijn ook nog eens literaire hoogstandjes.
Lees verder Recensie: Dansen als de meeuwen, Tijs GoldschmidtCategoriearchief: Literatuur
Recensie: Leven met vogels, Len Howard
Alweer vier jaar geleden publiceerde Eva Meijer haar bestseller Het vogelhuis. Je kunt je de knalgele voorkant van het boek misschien nog wel herinneren. In deze roman vertelt Meijer het verhaal van Len Howard die leefde met de vogels. Deze Len Howard was geen fictief personage. Ze heeft echt geleefd! En ze heeft zelfs twee boeken nagelaten waarop Meijer haar roman baseerde. Eén van die boeken verscheen onlangs bij Uitgeverij Cossee: Leven met vogels. Wil je weten hoe je samen met vogels kunt leven en vooral: hoe je het gedrag van individuele vogels observeert, dan is dit het boek dat je bestaan zal veranderen.
Lees verder Recensie: Leven met vogels, Len HowardRecensie: Schemering, Philippe Claudel
Er zijn niet veel literaire schrijvers die ik volg, maar naar een nieuw boek van de Franse schrijver Philippe Claudel kijk ik altijd reikhalzend uit. Helaas publiceert mijn favoriete schrijver slechts elke vier á vijf jaar een nieuwe roman, maar dat is vast ook zijn kracht. Iets wat zeldzaam is, is vaak ook bijzonder. En bijzonder is zijn nieuwe roman Schemering zeker!
Lees verder Recensie: Schemering, Philippe ClaudelRecensie: Rust, Sigri Sandberg
Met een beetje tegenzin begon ik te lezen in het boek Rust van de Noorse schrijfster Sigri Sandberg. Bang als ik was dat dit ook weer een typisch coronaboek zou blijken te zijn waarin de auteur gedwongen door de omstandigheden de natuur in trekt, in dit geval: in roeit, op zoek naar zichzelf. De meeste boeken waarin mensen op zoek gaan naar zichzelf zijn alleen interessant voor de schrijver zelf, maar goed, toch zette ik door. En zowaar, het viel me niet alleen mee, het bleek toch een heel mooi boek te zijn!
Lees verder Recensie: Rust, Sigri SandbergRecensie: De meeste mensen deugen, Rutger Bregman
Het schrijven van deze recensie is een hachelijke zaak. Rutger Bregman bracht met zijn boek De meeste mensen deugen een wereldwijde bestseller op de markt. Velen vallen voor de boodschap van zijn boek waarin hij afrekent met het mensbeeld dat uitgaat van het negatieve in de mens. In zijn ogen is het voor individu en samenleving juist beter om uit te gaan van het goede in de mens. En daar is alle aanleiding toe, want, zo laat zijn uitgebreide onderzoek zien: de meeste mensen deugen. De meesten van ons zijn liever solidair dan egoïst. Laten overheid, bedrijven en allerhande andere organisaties dus maar uitgaan van het goede in de mens. Daar teken ik direct voor, en toch, ik las het boek met gemengde gevoelens. Is alles wat Bregman schrijft wel zo evident als dat hij voor doet? Een waarschuwing vooraf: ik werd zelf ook een beetje moe van dit schrijfsel.
Lees verder Recensie: De meeste mensen deugen, Rutger BregmanRecensie: Van vogels krijg je nooit genoeg, Jan de Bas en Arie Bijl
Dat je van vogels nooit genoeg krijgt, kan ik alleen maar beamen. Eenmaal een vogelaar, altijd een vogelaar, en overal bovendien. Dat ook dichters van vogels nooit genoeg krijgen, dat blijkt uit de gedichtenbundel Van vogels krijg je nooit genoeg van Jan de Bas en Arie Bijl. Voor deze bundel selecteerden ze een groot aantal gedichten van dichters die op zoek naar een metafoor voor een vogel kozen. Maar vogels kwamen ook in de gedichten terecht puur vanwege hun schoonheid. Een boek voor liefhebbers van gedichten dit keer.
Lees verder Recensie: Van vogels krijg je nooit genoeg, Jan de Bas en Arie Bijl